Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 8 januari 2012

Filmrecensie: Breath (2007), Kim Ki-duk


Verstild portret van een vrouw die een gevangene van zijn doodsangst wil afhelpen.

Jang Jin krast met een pen de letters Breath op de muur in de cel. Daarna slaat hij de pen in zijn hals. Een van zijn medegevangenen gilt en Jan Jing wordt naar het ziekenhuis gebracht. Zijn zelfmoordpoging is televisienieuws. Yeon ziet het. Ze hoort dat hij bang was voor de terechtstelling, die nog deze maand zal plaatsvinden. Ze is ontevreden met haar leven. Ze laat een overhemd van haar man van haar balkon vallen, gaat naar beneden, ziet dat het weer vuil is en gooit het in een vuilnisbak. ‘Kijk liever naar een soap,’ zegt haar man, als ze aan het beeldhouwen is.

Ze neemt echter de taxi naar de Hansunggevangenis. Tegen de receptionist zegt ze dat Jan Jing een ex-vriend van haar is en dat ze hem wil bezoeken. Ze krijgt te horen dat hij geen bezoek mag ontvangen. Teleurgesteld staat ze met gebogen hoofd naast de ingang. Ze wordt door de directeur geregistreerd met een videocamera. Hij vindt haar klaarblijkelijk wel interessant want hij geeft opdracht om haar binnen te laten. Jan Jing draagt een manchet om zijn hals en verbaast zich over de vreemde vrouw, die zijn angst voor de dood probeert te bezweren. Ze is zelf ook wel eens onder water vijf minuten dood geweest en dat was helemaal niet erg, zegt ze.

Ze probeert, tot van ergernis van haar man die vindt dat ze haar huishoudelijke taken verwaarloost, Jang Jin te plezieren met muziek en privévoorstellingen.
Ze geeft hem ook steeds een foto van haar zelf mee. Jang Jin wordt door zijn medegevangenen geplaagd. Ze stelen de foto’s. De man van Yeon is de geheimzinnige reisjes van zijn vrouw beu en achtervolgt haar. Hij mag niet binnen in de gevangenis maar wordt wel door de directeur uitgenodigd om de beelden te bekijken van zijn vrouw die met Jang Jin aan het zoenen is. Hij besluit zelf zijn vriendinnetje op te geven in de hoop dat zijn vrouw Jan Jin laat varen.

Breath ofwel Soom in het Koreaans is een verstilde film, waarin niet veel wordt gezegd maar die wel daardoor heel spannend is, ook door de gevangenisdirecteur die steeds naar Yeon kijkt, tot haar vrijpartij met Jang Jin op het eind aan toe. Heel langzaam komen we aan de weet hoe het zit tussen Yeon en haar man, pas later zien we dat ze een dochtertje heeft. Op het eind horen we dat Jang Jin in 2005 zijn vrouw en twee dochtertjes had vermoord, maar het fijne komen we daarvan niet aan de weet. Intrigerend geheel. Met een prachtige rol van Ji-a Park, die nieuwsgierig maakt naar haar rol in Kim Ki-duk’s Dream (2008) en met als toegift een prachtig lied dat Yeon samen met haar man in de auto zingt, terwijl de sneeuw naar beneden valt en alles bedekt.

Hier de Koreaanse trailer.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten