Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 8 mei 2012

Stephen Kelman over Pigeon English, VPRO Nieuwkomers, 29 april 2012


One more time in the ghetto.

Pigeon English gaat over de tienjarige Harry uit Ghana die met zijn moeder en zijn zus naar Engeland is gekomen. De wijk Marsh Farm in Luton met zijn woontorens staat model voor de biotoop waar Harry woont. De kapotte ramen symboliseren volgens Stephen Kelman de toestand van het innerlijk van de inwoners van de wijk: ook zij zijn kapot.

De documentaire begint en wordt afgewisseld met allochtone schoolkinderen uit de wijk die in de klas voorlezen uit Pigeon English en ook aan Wim Brands vertellen over hun ouders.

Kelman is er zelf geboren en woonde er 34 jaar. Hij is geen immigrant maar kijkt wel met de ogen van een nieuwkomer. De titel verwijst naar verbasterd Engels als naar de duif die Harry als zijn helper en aanspreekpunt beschouwt. In het begin van het boek is hij getuige van een moord op een jongen. Harry probeert de zaak op te lossen. De moord op de tienjarige Nigeriaan Damiola stond daar model voor. 

Kelman werd geïntrigeerd door de moord. ‘Moral and emotional decay leidden tot de moord,’ kopte een krant. Hij wist eerder niet waarover hij moest schrijven. Hij wilde liever zijn ogen sluiten voor de toestand in de wijk, waarin kinderen zonder supervisie stalen, terroriseerden en vandaliseerden. Waar komt het gebrek aan medeleven vandaan? vroeg Kelman zich af. Een immigrant vraagt zich af waar hij terecht is gekomen.

James Ato is zo’n immigrant. De Ghanees had het zwaar als student. De overgang was groot. Hij vraagt zich af of zijn leven verbeterd is met zijn komst naar Engeland. Hij spreekt van een onzichtbaar plafond waar niet doorheen te breken is. Hij toont Ghanese voorwerpen in zijn flat. Hij wil zijn culturele achtergrond bewaren. 

Samen met Wim Brands stapt Kelman in de lift die vernieuwd is. Hij zegt dat de woontorens vroeger grauw waren, maar dat ze een kleurtje gekregen hebben. Kelman vindt het wonderlijk dat hij een jaar na het boek met een cameraploeg in de wijk is. Hij kijkt uit het raam van de woontoren. Harry schatte vandaar hoe hij naar school en terug zou kunnen komen zonder door bendes overvallen te worden. Kelman kent het gevoel te willen vluchten uit de deprimerende wereld. Achter de bomen wachtte de wijde wereld. De wijk is een vierkant, een getto, waar geen ontsnappen mogelijk is. Kelman weet van mensen die uit wanhoop van het dak gesprongen zijn. 

De Ghanese Maria Lovell is vanaf haar zestiende in Engeland en zegt dat ze geen vrijheid ervaart. Haar zoons willen niet dat over hun afkomst spreekt als vriendjes bij hen op bezoek zijn. Ze schamen zich voor hun achtergrond. De huizen zijn goedkoper dan elders, daarom komen veel mensen hier in Marsh Farm terecht, maar eruit komen ze niet meer.

Tijdens het schrijven hoorde ik steeds One more time van The Clash op de achtergrond.
Hier mijn (Engelse) recensie van Pigeon English op dit blog op 21 juni 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten