Een optimistische visie op de toekomst
Chris Kijne noemt de ontwikkelingseconoom Charles Kenny een
optimist. Maar wat zou hij zeggen tegen een vijfentwintigjarige Spanjaard die
werkloos is?
Kenny zou zeggen dat hij beter af is in het huidige Spanje
dan in Afrika of in het Spanje van honderd jaar geleden met een povere
gezondheidszorg.
Kijne werpt op dat in Getting better wordt beweerd
dat het goed gaat met Afrika.
Kenny bevestigt dat de economie groeit, de kindersterfte
afneemt en het aantal schoolgaande kinderen toeneemt.
Kijne stelt dat de Democratische Republiek Congo nog ver
achterblijft bij Nederland.
Kenny stelt dat men daar minder geld nodig heeft om rond te
komen. De politieke toestand is verbeterd in vergelijking met zeventig jaar
geleden toen de Belgen daar de macht hadden.
Hoe komt het dat het de armen beter gaat?
De kwaliteit van het leven neemt toe. Met hetzelfde geld
verbetert de gezondheid en nemen de opleidingskansen toe. Dat komt door nieuwe
goedkope technologieën, die ziekten als mazelen en pokken uitbannen.
In Uw boek gaat het niet alleen om technologieën maar ook om
ideeën.
Als er een vaccin bestaat, moeten de ouders nog meewerken om
het toegediend te krijgen. Vijftig jaar geleden vond men onderwijs
onbelangrijk, maar dat is veranderd. Naar school gaan doet naar school gaan.
Maar het onderwijs is niet goedkoper geworden.
Wel randvoorwaarden als bussen, wegen of de digitale
middelen.
Kijne wijst op de overvloed van cijfers in het boek. Costa
Rica besteedt vijf procent aan gezondheidszorg in vergelijking met de V.S.,
maar men heeft een hogere levensverwachting.
Kenny wijt dat aan de grotere gelijkheid in Costa Rica. Het
pompen van geld in de zorg voor rijke ouderen voegt weinig toe aan de
levensverwachting.
Hoe verbeteren we de wereld?
Rijke landen dienen te helpen om technologieën te
verspreiden, bijvoorbeeld tegen pneumokokken, voor betere landbouwmethoden of
zonne-energie.
Soapseries zouden volgens U normen verspreiden, maar bij ons
zijn dat verkeerde normen.
Kenny wijst op Brazilië waar men de kinderen de naam geeft
van een soapster. Dat soort mensen beïnvloedt de levensstijl. Ze hebben minder
kinderen en die gaan naar school.
Het toepassen van sociale marketingtechnieken als
voorwaardelijke cashoverdracht: geld geven om de vaccinatie of het schoolgaan
van de kinderen te belonen, is zinvol.
Ook op overheidsniveau werkt zoiets. Ethiopië werd beloond
voor meer schoolgaanden.
In sommige landen bestaat maar een levensverwachting van 45
jaar.
De globale trend is positief. Het glas is halfvol.
Keken we naar de verkeerde zaken?
De economische groei is niet de enige maatstaf, zegt Kenny.
Het effect van de ontwikkelingshulp op dat gebied is, anders dan die op het
gebied van zorg en onderwijs, wisselend. Beleidsmaatregelen van westerse
landen, zoals landbouwsubsidies, hebben een slecht effect op arme landen.
De milleniumdoelstelling om het aantal mensen dat met 1,25
dollar per dag moet rondkomen te halveren, is bereikt, maar maakt het veel uit
dat men nu met 1.26 dollar moet rondkomen?
Kenny zegt dat we nog een lange weg te gaan hebben, maar dat
we op de goede weg zijn.
Een van Uw oplossingen is om Europeanen en Amerikanen te
laten steriliseren.
Dat was een gedachte-experiment, zegt Kenny. De
bevolkingsgroei wordt in het algemeen als een probleem gezien, maar het zijn de
rijken die dat met hun overconsumptie veroorzaken.
Wat was Uw advies aan het Nederlandse ministerie van
Buitenlandse Zaken?
Niet bezuinigen op ontwikkelingshulp, maar een andere aanpak
kiezen, zoals op het gebied van duurzame technologie. Het hangt er van af of
een nationale of een lokale aanpak het beste is.
Is het toestaan van migratie in ons voordeel?
Zeker, over veertig jaar hebben we mensen nodig die hier het
werk doen.
Charles Kenny werkte eerder voor de Wereldbank, inmiddels
voor het Center for Global Development
Hier
een interview met Kenny in de New York Times over Getting better.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten