Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 november 2012

Retourtje hiernamaals (2011), documentaire van Maasja Ooms en Ingrid Wender


In deze documentaire komen drie personen aan het woord die vertellen wat hun bijna-doodervaring in hun leven heeft veranderd. De eerste beelden zijn van een besneeuwde autoweg langs water met uitzicht op besneeuwde bergen en worden begeleid door requiem muziek. Zinnebeeldig voor de weg die naar gene zijde gaat? Vervolgens zien we bestuurders in auto’s voorbij schuiven, met als laatste een bestuurder van een lijkwagen. Ook tussen de verhalen door mooie shots, bijvoorbeeld van mensen die vertraagd over een brug lopen (zie afbeelding).

Boeiende beelden, waarvan de eerste uit Noorwegen komen, waar industrieel ontwerper Sam van Haaster na een val onder de sneeuw terechtkwam. Hij zegt dat mensen nieuwsgierig zijn naar zijn ervaring. Voor zijn reis verloor hij twee zussen. Hij voelde zich geleefd. Hij trok de bergen in en liet een briefje achter in het hotel. Zijn dochter werd gebeld dat haar vader vermist werd. Hij zat vast in de sneeuw en voelde het verdriet van zijn dochter.
Hij wist zich te bevrijden, maakte een sneeuwhol en zong Old man van Neil Young dat over een vader zoon relatie gaat. Hij bad zijn vader om hulp en werd gered. Na ontslag uit het ziekenhuis was hij euforisch. Hij zag de hand van God in zijn redding.
Sam’s vader worstelde met depressies. Na diens dood stortte zijn moeder in. Op het Riagg zei men dat zij op die manier haar kinderen claimde en dat zij daar niet op in moesten gaan. Na de zelfmoord van zijn moeder voelde Sam zich schuldig. Hij hoopt dat zijn dochter niet zijn gevoeligheid heeft geërfd. Hij neemt voor haar geen risico’s meer met zijn leven.
Het zou mooi zijn als een geliefde aan de overkant op hem staat te wachten.

Henriëtte ter Braake stapt bij een gezin binnen, dat last heeft van geesten. De kinderen slapen slecht en durven niet alleen meer de kelder in. Henriëtte zegt ons dat ze vroeger alles eng vond, omdat de prikkels versterkt werden. Die kan ze nu blokkeren. Door te pendelen ontdekt twee entiteiten op de begane grond en zes in de kelder. Ze doet een ritueel om hen weg te sturen. De echtgenoot gelooft er niet in. Henriëtte zegt hem dat het geen geloof is maar een gevoel.
Ze vertelt ons dat ze eerder een carrièrevrouw was, die doorging tot het gaatje. In het ziekenhuis kreeg ze geen lucht meer. Ze keek vanaf het plafond op zichzelf neer. Hoorde een verpleegster roepen om zuurstof. Lichamelijk herstelde maar ze kreeg last van paniekaanvallen en ze zag geesten.
Op een nacht moest ze naar de wc. Ze zag Jezus op haar bed zitten. Verschrikt verborg ze zich in de badkamer. Ze draaide de deur op slot. Op het moment dat ze rustiger was en de deur opende kwam ze in een lange lichte tunnel. Een vriendin raadde haar aan de man aan te spreken over de bedoeling van zijn komst. Twee weken was hij er weer. Henriëtte vroeg of zij zijn hand mocht vasthouden. Het was een echte hand. De volgende dag was ze er sceptisch over. Haar omgeving kon vaak niet tegen haar verhalen.

Koos van Rijswijk is in de hemel gezegd, zegt hij. Na een brommerongeluk zag hij een lichtpuntje, waar hij naar toe gezogen werd. Tot hij in het licht was. In een boerderij werd een welkomstlied voor hem gezongen. Een man met een lange witte baard omhelsde hem. Alles was warmte en liefde. Mensen stonden achter een glazen plaat. Het was nog niet zijn tijd. Hij moest terug.
Koos is omringd door zijn kat en honden. Niets lukte meer na zijn revalidatie. Hij piekerde veel en wilde zich ophangen. ‘Doe het niet, jongen,’ zei een stem die op zijn vader leek. Hij kwam weer in het licht bij een man op een stoel in een soort mist.
Koos werkt in een sociale werkplaats. Hij ging ooit op verzoek van een kennis naar diens zoon Jan, die leverkanker had. Ze hadden een goed gesprek. Jan vroeg hem hoe het aan gene zijde was. Hij was niet bang, maar wel onzeker over wat hem te wachten stond. Koos hield zijn hand vast en voelde hoe Jan weggleed. In de auto moest hij huilen. Een fijn gevoel. Volgens zijn dochter was hij veranderd. Zijn ogen waren nieuw, zijn frons was weg.

Hier meer over de documentaire. Het volledige verhaal van Sam staat op www.nieuwemaan.info.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten