Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 4 juni 2013

Filmrecensie: The hit (1984), Stephen Frears



Misdaaddrama met sterk psychologisch en filosofisch accent

The hit is volgens de aankondiging een misdaadfilm, maar verloopt niet volgens de geijkte patronen. Dat kunnen we wel aan Stephen Frears overlaten. In een van zijn eerste films, een jaar voor kaskraker My beautiful laundrette uit 1985, kruidt hij de misdaad met veel verrassende wendingen.

Het begint er al mee dat gangster Willy Parker - een prachtige rol van Terence Stamp - voor de rechtbank zijn maten verklikt met wie hij een roofoverval heeft gepleegd. Hij vertelt blijmoedig aan de rechter hoe een en ander in zijn werk gegaan is. Leider Corrigan deed zelf niet mee maar heeft het geld meegenomen. Na zijn bekentenis zingen zijn maten die in de rechtbank aanwezig zijn het lied We’ll meet again.

Die ontmoeting laat tien jaar op zich wachten. Parker heeft zich gevestigd in de binnenlanden van Spanje en is aan het lezen en nadenken geslagen, niet in de laatste plaats over de dood, die hem en iedereen wacht. Als hij in de stad, die op Toledo lijkt, een boek gekocht heeft en in zijn hacienda terugkomt - op de fiets, een mooi detail – wordt hij overvallen door een groep jonge mannen die hem voor geld uitleveren aan twee Engelse huurmoordenaars.

In de film gaat het vooral om de relaties tussen de huurmoordenaars en Parker, die hen uit elkaar probeert te drijven. De ijskoude ervaren Braddock is het tegenbeeld van de zenuwachtige, jonge Myron, die aan zijn eerste opdracht bezig is. Meteen al in de auto speculeert Parker over hetgeen hem te wachten staat. Myron verspreekt zich door te zeggen dat ze hem bij Corrigan gaan afleveren in Parijs.

In Madrid nemen ze hun intrek in een hotelkamer, die echter bezet is door de Australische crimineel Harry, die bier zit te drinken en rugby te kijken, op het moment dat ze binnenvallen. Harry herkent Braddock, al is het onder een andere naam en probeert aan te pappen. Hij biedt hen een biertje aan, dat geserveerd wordt door zijn sexy Spaanse vriendin Maggie. De koele Braddock zwijgt en onthoudt zich van drank. Hij wil de Mercedes die Harry gebruikt. Harry belt en vertelt dat de auto eraan komt. Braddock onderhoudt zich op het balkon, hoog boven de stad met Harry. De kijker denkt dat hij Harry naar beneden zal gooien, maar dat gebeurt niet. Hij vertelt Harry dat hij Maggie meeneemt. Als de anderen in de auto zitten, gaat Braddock weer naar boven. Harry zit aan de telefoon maar zegt bangig dat hij nog niet met iemand gesproken heeft. Braddock wil samen met hem rugby kijken. De camera is gericht op het angstige gezicht van Harry, die voor de televisie zit, met Braddock achter hem. Het klikken maakt Harry bang, maar het is de aansteker van Braddock. Toch verlaat hij het appartement niet zonder Harry gedood te hebben, zoals later duidelijk wordt.

Een mooi staaltje cinema waarmee Frears de kijker geboeid houdt. En dan hebben we de ontwikkeling tussen de huurmoordenaars, Parker en Maggie nog niet gehad. Parker brengt Braddock tijdens de reis richting Frankrijk in verwarring over zijn gebrek aan angst voor de dood en tegelijk de lichtzinnige Myron aan het twijfelen, vooral over zijn ervaren collega die Maggie uit de weg wil ruimen.  

Tussendoor zien we beelden van de politie die het spoor van de huurmoordenaars volgt. In de Pyreneeën vinden ze tenslotte de lichamen van drie personen, waarvan Maggie nog in leven is. Braddock is met de auto gevlucht en probeert als bergwandelaar de grens over te steken, maar wordt opgemerkt door Maggie die bij de grenspost aan haar verwondingen behandeld wordt. 

De prachtige gitaarklanken van Eric Clapton en Roger Waters maken de film compleet.
Hier een site met een trailer waarin de onverschrokken Parker in de auto met de huurmoordenaars meteen het heft in handen neemt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten