Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 15 juli 2013

Filmrecensie: The American (2010), Anton Corbijn



Vakkundig als wapenexpert maar tragisch in de liefde

In de documentaire Anton Corbijn Inside Out loopt de regisseur door een dorpje met bijzondere dakpannen dat zich leent voor een locatie voor zijn film. Ook is hij in de Noord-Amerikaanse sneeuw. Hij vertelt ons over de gebeurtenissen die daar zullen plaatsvinden.

Die gebeurtenissen, waarmee de film begint, zijn verrassend. Hoofdpersoon Jack (George Clooney) verblijft heel romantisch met een liefje bij een open haardvuur in een berghut. Tijdens een wandeling de volgende ochtend door de sneeuw ziet het liefje sporen. Van jagers denkt ze, maar Jack weet wel beter. Hij trekt het liefje meteen mee, schuilt achter een rots en schiet zijn belager naar beneden. Als hij haar opdraagt om terug te gaan naar de hut om de politie te bellen, schiet hij haar rücksichtslos van achter door haar hoofd. Alsof dat nog niet genoeg is, schiet hij ook nog een handlanger neer voordat hij op de vlucht slaat.

Dat was het wat de sneeuw betreft. De rest van de film speelt zich af in de Italiaanse Abruzzen. Jack belt met zijn opdrachtgever Paul en zegt dat de vrouw niets met de zaak te maken had. Waarom hij haar dan doodde krijgen we niet te horen. Jack doet zich in het Italiaanse plaatsje voor als landschapsfotograaf maar ondertussen ontwikkelt hij in opdracht van Paul speciale wapens op zijn hotelkamer. Paul raadt hem aan geen vrienden te maken, maar de kijker weet dat zoiets dan toch gebeurt.

Niet in de figuur van een wat verdorven pastoor, die hem liefst bij zijn kudde inrekent, wel met het hoertje Clara, die zeer gesteld is op Jack, net als hij op haar. Als zij een paar keer beroepsmatig met elkaar naar bed zijn gewees, wordt hun samenzijn een privé-aangelegenheid. Als Jack op de ochtend, nadat hij bij haar geslapen heeft, wakker wordt en Clara al onder de douche staat, doorzocht hij haar tasje en schrikt van het pistool dat ze met zich meedraagt. 

The American heeft een hoog George Clooney gehalte. Ze zien hem anderhalf uur lang met een geconcentreerde, norse blik rondlopen. Het gevaar kan overal vandaan komen. Ook uit de knalpijp van een brommertje. Zelfs een liefje kan tot de verkeerde kant behoren. Wellicht doodde hij dat eerste liefje in de sneeuw gewoon uit de onzekerheid dat zij tot zijn rivalen behoorde.

Al met al heeft The American heel veel van een ordinaire spannende film met alle daarin voorkomende ingrediënten zoals een stel mooie meiden, een romance en een achtervolging, al stijgt de scène met een van die knappe dames die in het bos het door Jack ontwikkelde wapen test, daar wel boven uit (zie foto). Als zij hem na de gevaarlijke test vraagt naar de vrouw in zijn leven, geeft hij daarop geen antwoord. Vrouwen zijn, anders dan in de meeste actiefilms, hier in ieder geval geen doetjes, maar hebben het heft in handen.

Tijdens de film die ondersteund wordt door subtiele pianoklanken, kon ik me de documentaire niet uit mijn hoofd zetten met Jack als de alter ego van de regisseur, die ook veel tijd in hotelkamers doorbrengt. Een vakman, maar een tragische figuur op het gebied van de liefde.  

Hier de trailer, hier mijn recensie van Anton Corbijn Inside Out.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten