Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 7 juli 2013

Filmrecensie: Ruthless people (1986), Jim Abrahams



Flauwe film door zwak scenario

Het eerste wat we zien is het dikke gezicht van Danny DeVito en we weten meteen hoe laat het is. Tijd voor malle humor. Hij speelt de rijke ondernemer Sam Stone die zijn vrouw Barbara (Bette Midler) liever kwijt dan rijk is. Bij thuiskomst wil hij haar vermoorden. Hij loopt rond met een doek met het verdovende chloroform, maar hij kan haar niet vinden. Dan krijgt hij een telefoontje dat ze ontvoerd is. Hij wordt kortom op zijn wenken bediend. Het is de aanleiding voor veel misverstanden en krokodillentranen en die kun wel aan DeVito overlaten. Hij wordt gemaand niets tegen de politie en de pers te zeggen, want dat zal zijn vrouw de kop kosten, maar in een volgende scène zien we de villa van Stone omringd door politieauto’s en op de televisiekanalen is de ontvoering overal hot news. 

De film speelt in de jaren tachtig in de omgeving van Los Angeles. Sam Stone, die in sportkleding handelt, woont in een villa in Memphis stijl en er wordt veel gedaan aan aerobics. De lijvige Barbara met haar op haar tanden houdt zich daarmee bezig in de kelder van haar ontvoerders Kenny en Sandy, een wat kinderlijk stel dat wraak wil nemen op Stone omdat hij een kleding idee van Sandy heeft gestolen. Niet bepaald ruthless people.

Daarnaast speelt nog een andere verhaallijn. Carol, een niet al te goede vriendin van Stone, wil hem blackmailen en, met veel geld in de koffer, samen met haar vriend uitwijken naar Haïti. De vriend maakt daarom een belastende video waarin Stone in zijn auto te zien is met een scharrel, die luidkeels laat horen wat ze van de seksuele handelingen vindt. De opname is helaas niet van Stone maar van een politiechef hetgeen natuurlijk voor complicaties zorgt.

De film wordt aangekondigd als een komische slapstick, iets voor een late zomeravond, maar toch valt dat zelfs op zo’n tijdstip tegen, vooral naarmate het verhaal voortduurt en er ook weer een psychopaat met een mes opdoemt. Hoe bedenkt iemand dit? Op het eind, als de twee verhaallijnen samenkomen, wordt het zelfs onbegrijpelijk. De psychopaat blijkt in de auto te zitten van Kenny die met het geld, dat hij eindelijk van Stone heeft losgekregen, - na een O.J.Simpson achtige achtervolging - in Santa Monica vanaf de pier het water in rijdt. Heb ik soms iets gemist? Ben ik ergens in slaap gevallen?

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten