Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 30 juli 2013

Nederwiet (2011), documentaire van Maaik Krijgsman en Hans Pool



De onbegrijpelijkheid van het Nederlandse softdrugsbeleid

Amsterdam stond de laatste vijfentwintig jaar vooral bekend om zijn coffeeshops waarin Nederwiet verkocht werd. Een teken van de Nederlandse tolerantie, al is die van een steeds minder vrolijke soort dan Doe Maar begin jaren tachtig in hun gelijknamige nummer bezong. De wietverkoop werd niet gelegaliseerd, maar de verkoop werd gedoogd. Een vreemd soort voordeur- achterdeurconstructie die in de documentaire niet nader wordt uitgelegd. Ik probeerde na het zien van de documentaire na te gaan hoe men tot dit politieke besluit is gekomen, maar veel duidelijkheid daarover kreeg ik niet. Wellicht was de wet een compromis tussen partijen met sterk uiteenlopende standpunten. Het blijft vreemd dat men wel mag verkopen maar niet mag inkopen. Wie dit soort regels bedenkt zadelt de politie op met de gevolgen.

Omdat nederwiet goedkoper was dan de wiet uit andere landen kwam, werd het een lucratieve business om zelf te kweken. De documentairemakers besluiten daaraan mee te doen, maar wel in het geheim. Ze huren alvast een Jaguar en halen zestien stekken à drie euro per stuk bij biologische kweker Doede de Jong in Friesland en met de nodige hulpmiddelen uit een growshop gaan ze aan de slag. De productie is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Er komt spinrag op de planten die volgens Henry van een growshop spint is. Ze gebruiken een bestrijdingsmiddel, hoewel Doede, die ze telefonisch consulteren, dat zelf niet zou doen. Ze drogen en knippen (zie foto) en verkopen tenslotte hun waar voor de helft van de huurprijs van de auto.

Ze bezoeken ondertussen een lezing over wietteelt bij de politie en horen dat 94 procent van de criminele activiteiten gerelateerd is aan de wietteelt. Ze gaan met de politie mee naar een loods die vol staat met wietplanten. Vooral in het zuiden zijn veel illegale kwekerijen, die banden hebben met mensenhandel.

Arjan is eigenaar van coffeeshop The Greenhouse op de Amsterdamse Wallen. Hij zegt dat de teelt niet zonder risico is. Hennep verspreidt een sterk aroma dus is er een filter nodig om de geuren uit de lucht te halen en een politie-inval te voorkomen. Verschillende eigenaren zijn al aan de spanning bezweken. The Greenhouse krijgt het van de gemeente zwaar te verduren omdat alle vormen van merchandising verboden zijn en later tijdens een verbouwing krijgen ze een verbod om weer open te gaan, iets dat paste in het Amsterdamse beleid om de criminaliteit op de wallen terug te dringen.

Matthijs is een gebruiker van wiet, maar, anders dan genieter Doede, is Mathijs eraan verslaafd geraakt. Na de middelbare school ging hij naar het conservatorium maar hij haalde te weinig uit zijn studie, vond hij zelf. Daarom besloot hij zich aan te melden voor een opname van een maand in een kliniek. Inmiddels treedt hij op en rookt hij alleen nog shag.

De sympathieke Doede kreeg - juist terwijl ik me afvroeg waarom de politie hem met rust liet (hij werd wel al bedreigd door criminelen die zaken met hem wilde doen, hetgeen hij steeds wist af te poeieren) - een inval te verduren, waarbij alle planten werden meegenomen. De kweker die in zijn eigen dorp al gecriminaliseerd werd - vriendjes van zijn kinderen maakten hem uit voor een drugsdealer - moest voor de rechtbank verschijnen en hield een gloedvol betoog waarop de officier van justitie met haar mond vol tanden stond. In plaats van de man te ontslaan van rechtsvervolging kreeg hij tachtig uur taakstraf aan zijn broek. Holland op zijn smalst. Doede ging in hoger beroep.

Achteraf bedacht ik dat wellicht grote brouwers als Heineken achter het verbod op legalisering zitten, terwijl alcohol veel doden eist en wiet niet. Door het vrijgeven van de teelt zal de verkoop van alcohol onder druk komen te staan en de winsten van multinationals verminderen. Onlangs werden de normen voor softdrugs aangescherpt en valt de Nederwiet zelfs onder de harddrugs. Politiek Den Haag heeft er veel geld voor over om de brouwers tegemoet te komen en de politie het vuile werk te laten opknappen.

Hier de trailer, die begint met Doede die ’s ochtends de schermen van zijn kas openschuift.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten