Een dieet maakt nog geen vlinder
Lionel Shriver, bekend van de roman We need to talk about Kevin, over een schoolshooter die door zijn
moeder van liefde onthouden werd, haalde op twaalfjarige leeftijd haar
meisjesnaam weg. Ze woont in Londen en in de zomer in New York, waar Wim Brands
haar bezoekt. Ze schrijft de laatste jaren staande, omdat zitten slecht zou
zijn. Dat is vooral lastig als het heet is. In haar koude huis in Londen heeft
ze daar geen last van. Ze zet de c.v. overdag niet aan.
Brands vraagt of dat een straf is.
Vooral voor haar man, zegt ze. Zelf kleedt ze zich in
verschillende laagjes en ze kan goed typen met handschoenen aan.
Shriver onderzoekt in haar romans maatschappelijke onderwerpen.
Haar nieuwe roman Big Brother gaat
over obesitas, een ernstig probleem vandaag de dag in de V.S.
Brands vertelt over de sleutelscène, waarin een vrouw in een
vliegtuig bijna geplet wordt door een dikke man. Deze Edison is de oudere broer
van Pandora die hem op de luchthaven ophaalt.
Shriver zegt dat Edison geënt is op haar broer Greg. In een
column in The Guardian schreef ze
over hem. Het brak haar hart dat hij hondervijftig kilo woog en met een
zuurstoffles in zijn huis rondliep. Ze vroeg zich af hoe lang hij nog te leven
had.
Een paar uur later hoorde ze dat hij in het ziekenhuis was
opgenomen en tien dagen later was hij dood.
Brands wil weten waarom ze over dit onderwerp schreef.
Obesitas is een complex begrip met psychische en medische
kanten. Haar broer leed eraan na enkele ernstige ongelukken. Omdat hij slecht
ter been was, werd hij dik en daardoor kreeg hij weer andere klachten. Ze sprak
hem er slechts eenmaal over, maar hij wilde wel als voorbeeld dienen in haar
roman. Ze heeft bepaalde persoonlijke zaken eruit gelaten.
Shriver toont een foto van Greg op zijn achttiende toen hij
nog helemaal niet dik was. Hij nam haar vroeger onder zijn hoede. Obesitas is
een vermomming, waardoor je onzichtbaar wordt. Het is jezelf levend begraven.
Brands vraagt waarom obesitas juist in de Verenigde Staten
zo’n probleem is.
Shriver zegt dat daarop geen eenvoudig antwoord te geven is.
Food is not great, maar andere zaken nog minder. Men leeft in wat genoemd wordt
the greatest nation on earth, maar die stelt teleur. De eetdrang moet de honger
naar geblokkeerde nieuwe uitdagingen stillen.
Brands vraagt wat Shriver in gedachten had toen ze aan Big Brother begon.
Shriver wilde vooral met compassie over het onderwerp
schrijven en daarover een verhaal vertellen.
Brands neemt aan dat het moeilijk was woorden te vinden voor
haar verdriet.
Dat was de opdracht, zegt Shriver stoer. De barokke
persoonlijkheid van haar broer zou in het boek niet passen. Ze zou niet in
staat zijn hem in woorden te vatten.
Brands kijkt toe terwijl Shriver kookt en vraagt haar wat
haar broer at.
Hetzelfde wat zij als kind aten, zoals lasagna en
rabarbertaart. Greg ging met veertien jaar uit huis en at dit wellicht om zijn
band met het ouderlijk gezin vast te houden. Het moeilijke was dat hij niets
had om voor te leven. Vraatzucht komt dan ook vaak voor in lagere milieus.
Brands denkt dat bijna niemand normaal met zijn voeding
omgaat.
Aan de andere kant van de dikke mensen staan de nutricional nazi’s
die we in het park zien rondlopen en anderen beleren.
Het onderscheid tussen geest en lichaam is verdwenen, vooral
bij het individu. Afvallen maakt van iemand nog geen vlinder. Psychische problemen
blijven aanwezig. Het lichamelijk gewicht is, behalve als je zwaarlijvig bent, eigenlijk
onbenullig. Er is sprake van een moral
failure, een nieuw materialisme, waarbij wij zelf de materie zijn. In deze
nieuwe religie is het lichaam een kwetsbare kerk. We zijn niet meer bezig met
het vormen van ons karakter en daardoor erg oppervlakkig. Dat Shriver zelf
hardloopt en tennist heeft niet te maken met een lichaamscultus, maar met het
onderhouden van haar lijf. Ze doet dit al haar hele leven. Ze wil niemand iets
opleggen maar denkt wel dat wij dolgedraaid zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten