Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 22 november 2013

Achter de dijk (2013), documentaire van Michael Schaap



Zeeuws dorp worstelt met pedofiele inwoner

De camera zoomt vanuit de lucht in op Westkapelle, het dorp op Walcheren waar in de afgelopen decennia een pedofiele inwoner zijn seksuele lust botvierde op dorpsjongens zonder dat hem een strobreed in de weg werd gelegd. Heeft het te maken met het bijzondere karakter van Westkapelle, een dijkdorp dat aan drie kanten omringd is door de zee, dat de man zomaar zijn gang kon gaan? Met de aard van de dorpsbevolking of met de ruimte die tolerantie opwekt? De documentaire van Michael Schaap roept meer vragen op dan antwoorden, maar zet daarmee wel aan het denken. Bijvoorbeeld over de rancuneuze wijze waarmee de pedofiel tegenwoordig bejegend wordt. In televisiefragmenten, die aan het begin van de documentaire getoond worden, is die woede duidelijk hoorbaar. Het deed me denken aan een uitspraak onlangs in de krant van iemand die pedofilie niet goed praatte maar de hetze er tegen nog vreselijker vond.

De man om wie het gaat, met de bijnaam Joosje flipperdoosje, is inmiddels zo’n zestig jaar oud. Verschillende dorpsbewoners geven hun visie over de kwestie. J. had een eigen aannemingsbedrijf en kon gemakkelijk even weg. Hij deed het voor geld. Het was geen kwaaie man. Hij manipuleerde. Hij deed het ook met jongens van veertien, vijftien jaar. Het was moeilijk te bewijzen wat hij deed. Hij had een behandeling ondergaan en daarmee basta.
De slachtoffers konden de gevolgen niet overzien, de dader wel. Vroeger was men luchthartiger.  

Dat er slechts drie aangiftes zijn gedaan zegt veel over het schaamtegevoel bij de bewoners en de informele dorpse zwijgplicht.

De oud-burgemeester van Westkapelle weet nergens van. In de jaren 1981 tot 1997 toen hij eerste burger was, heeft hem nooit een klacht bereikt. Hij voelt zich niet verantwoordelijk voor de geestelijke vernieling in het dorp. Achteraf is het gemakkelijk praten, zegt hij.

De officier van justitie zegt dat de man gecorrigeerd is, maar niet in die mate dat het ook duidelijk was dat hij ermee moest ophouden. Tijdens een huisonderzoek is materiaal in beslag genomen. De man hield nauwkeurig bij hoe het met zijn contacten gesteld was. Hij had ook contact met jongens uit andere dorpen. Het aantal loopt in de honderden. Een agent hield hem in de peiling, maar kon niets doen, want J. was slim genoeg om zijn daden te maskeren. Achteraf gezien had men de man werkopdrachten moeten weigeren. Een andere agent wilde hem het liefst op heterdaad betrappen of hem een paar rake klappen verkopen, maar dat kon natuurlijk niet.

Later trad J. nog in het huwelijk. Het idee kwam uit de kerk Hij zou daardoor van zijn pedofiele neigingen kunnen afkomen. Zijn vrouw zou hem misschien omturnen, zegt een neef van J. Later zegde de man het lidmaatschap van de kerk op. Hij bleef echter wel de diensten bezoeken.  

Tussen door zijn schimmige fragmenten uit de film De dijk is dicht (1950) van Anton Koolhaas te zien, waarin een jonge man door het dorp loopt en ook al erg geïnteresseerd is in jongetjes.

Schaap laat twee slachtoffers aan het woord. De eerste kreeg steeds geld van Joost en werd pas drie jaar later misbruikt. J. stond in zijn nakie bij een strandhuisje. Dat was een hele bezienswaardigheid. Seks is ook lekker. Het was moeilijk er onderuit te komen. De politie liet steken vallen en de kerk duwde het probleem weg. Inmiddels is de zaak verjaard.
Het leven van het tweede slachtoffer is verwoest. In de rechtszaal zat hij naast J. Hij leest voor de camera nogmaals zijn verhaal voor, nog steeds met moeite. Hij bezocht twee maal per week een psycholoog en viel buiten de groep. Hij sloot zich op in het weekend, durfde niet naar openbare gelegenheden en dacht aan zelfmoord. Hij probeert het verleden achter zich te laten, maar het litteken blijft. Desondanks is dat voor hem geen reden het dorp te verlaten. Hij heeft daar zijn vrienden.

De neef zegt dat het een mooi dorp is, alleen waait het er wel eens veel. 

Hier de promo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten