Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 19 november 2013

Ben Katchor over Julius Knipl, VPRO-Boeken, 17 november 2013



Sociaal economische verhoudingen zichtbaar in de microwereld

De Amerikaan Ben Katchor is een striptekenaar met een bijzondere scoop. Hij is iemand die scherp om zich heen kijkt. Hij maakte onlangs Handdrying in America and other stories en eerder Julius Kniple, Real Estate Photographer en Cheap novelties: the pleasure of urban decay. De figuur Julius Kniple loopt in die laatste boeken rond door New York en legt het leven vast tussen zijn klussen door als fotograaf.

Wim Brands toont een fragment uit The faulty switch over stopcontacten die niet misplaatst zouden zijn op een oude heren wc.
Tekenen is voor Katchor een activiteit in een context. Terwijl hij praat maakt hij een tekening van Julius Knipl. Diens naam is joods. Het werd gebruikt als aanduiding voor een knoop in een lap stof, waarin een vrouw het geld bewaarde. Knipl draagt twee camera’s en loopt door New York. Hij kijkt rond en brengt een ode aan een verdwijnende wereld.

Katchor zegt dat de sociaal economische verhoudingen ook in de microwereld zichtbaar worden. Hij wijst bijvoorbeeld naar het jasje van Brands. De knoopsgaten die daar in zitten zijn door een mens bedacht. Ooit was hij gefascineerd door gewichten die moesten verkopen dat stapels kranten bij een verkooppunt weg waaiden. Hij verzon een fabriek waar die gewichten gemaakt werden en kreeg een brief terug van een bedrijf uit Buffalo dat hem bedankte dat hij hen onsterfelijk had gemaakt. 

Brands vraagt verder over Knipl.
Katchor zegt dat zijn vader joods was, geboren werd in Warschau en na veel omzwervingen waaronder Israël, tenslotte in Amerika terecht kwam. Hij moest accepteren dat zijn zoon nooit jiddisch zou spreken, maar legde zich daarbij neer omwille van de toekomst van zijn zoon. Katchor erfde zijn biblitheek en leerde jiddisch lezen.

Brands herinnert zich dat Katchor ook telefoonboeken verzamelt.
Katchor zegt dat die in New York heel dik zijn met flinterdunne bladzijden die een schat van informatie bevatten over bedrijven in de stad. Een telefoonboek is voor hem een literaire kroniek, waarin hij kan grasduinen, zoals over knoopsgatenmakers. Het is found poetry.
Katchor zegt dat wij verdwijnen maar dat de fysieke voorwerpen ons overleven. Alles wordt geschiedenis. In een oude stad staat men met één been in het verleden.  

Brands refereert aan een boek over zuivelrestaurants dat Katchor schrijft.
Katchor zegt dat hij er tien jaar mee bezig was en dat het inmiddels is ingeleverd. Het gaat over restaurants die naar de oude joodse spijswetten geen vlees en zuivel tegelijk mochten opdienen. Ook in de christelijke cultuur waren zuivelrestaurants, zoals de melkpaviljoens in Duitsland. Het is wereldgeschiedenis en hij deed er tien jaar over, maar het onderwerp is oneindig. Hij blijft er op de computer mee bezig.

Brands vraagt tenslotte wat de Julius die Katchor zojuist getekend heeft, denkt.
Waar hij tussen de middag zal gaan lunchen, zegt Katchor gevat.

Hier de Tedx lezing van Katchor met onder andere het fragment over de defecte schakelaar.
Ook de dictie van Katchor is bedwelmend.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten