Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 3 november 2013

Filmrecensie: Elegy (2008), Isabel Coixet



Sentimentele schets van de relatie tussen een literatuurprofessor en zijn studente

Bij een herhaalde kennismaking met een film vallen soms eerder zwakke kanten op, die de eerste keer verdoezeld werden. In Elegy gebeurt dit door de overrompelende Consuela Castillo, gespeeld door Penélope Cruz, een van mijn lievelingsactrices, die haar charme inzet om een professor in de literatuur aan zich te binden. Deze alweer sinds lang gescheiden David Kepesh uit New York is een gevierd criticus die voor de New Yorker schrijft en colleges geeft. Hij raakt in de ban van studente Consuela, die van Cubaanse afkomst is. Die wil hij wel aan zijn stokje rijgen. Maar dan wel, vanwege het gevaar beschuldigd te worden van seks met een leerlinge, na haar eindexamen.

Dat is niet al te moeilijk omdat Consuela erg onder de indruk is van de staat van dienst van de professor. Het blijft niet bij een nachtje samen. Consuela keert als een tortelduifje steeds bij hem terug. Met de dichter George O’Hearn die nog wel getrouwd is maar ook problemen heeft met zijn vrouw Amy en er een vriendin op na houdt, bespreekt Kepesh zijn kansen. Met de relatie kruipt er meteen jaloezie binnen bij Kepesh. Het leeftijdsverschil is dertig jaar. Straks pakt een jonge kerel haar van hem af.

Hoewel Kepesh, op advies van George, besluit afscheid van haar te nemen, kan hij dat toch niet over zijn lippen krijgen. Hij wil graag met haar naar Europa, zegt hij aan het strand. Als hij hoort dat Consuela die avond met haar broer gaat dansen, is Kepesh ten prooi aan jaloezie. Hij gaat een kijkje nemen in de danstent, waar Consuela inderdaad met haar broer danst. Ze is niet blij met zijn wantrouwen in haar.

Zijn minnares Carolyn, een drukke zakenvrouw, is boos als ze een tampon in de badkamer ontdekt en Kepesh durft niet naar een verjaardagsfeest van Consuela. Hij ziet op tegen een kennismaking met de ouders en andere vrienden van haar. Hij zit verslagen in zijn appartement. Daar treft zijn zoon Kenny hem in het donker aan. Kenny is dokter en getrouwd met Lisa en vertelt zijn vader over een affaire met een knappe vrouw uit Florida. Hij wil graag advies van zijn vader, maar die weet ook niet hoe te handelen.

Als hij al lang niets meer van Consuela gehoord heeft vertelt hij zijn minnares Carolyn over de affaire met zijn vroegere studente. Eindelijk praten zij, die altijd alleen voor de seks bij elkaar kwamen, met elkaar over verlogen hoop en de last van de ouderdom. Na twee jaar neemt Consuela weer contact op met Kepesh. Ze wil hem iets belangrijks vertellen. Hetgeen de inleiding vormt voor de ontknoping van de film. 

Door middel van een voice over maakt Kepesh de staat van zijn gedachten af en toe duidelijk. Subtiele pianoklanken van Erik Satie tijdens het liefdesspel met Consuela en overdonderende operamuziek als zij hem dreigt te verlaten wisselen elkaar af. De verhouding is nogal overdreven voor een professor in de literatuur, die meer genot zou moeten peuren uit de kunst. Consuela sluit bij zijn romantische inslag aan door behaagziek gedrag, waardoor de film een sentimenteel karakter krijgt. Gelukkig komen er in het tweede gedeelte, na de zoetige verhouding tussen de oude man en de knappe jonge vrouw meer emoties aan bod. De cast is in ieder geval sterk met naast Penélope Cruz ook Ben Kingsley als David Kepesh en Dennis Hopper als de dichter George O’Hearn.  

Hier de trailer van Elegy, gemaakt naar The dying animal van Philip Roth.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten