Wijdlopige ontwikkelingen in familiebijeenkomst rond kerst
Kerstmis en familiedrama vormen een geijkte combinatie. De
tijd van samenkomst is een voedingsbodem voor oude ressentimenten. Ook in de
familie Vuillard uit Roubaix, bestaande uit Abel en zijn vrouw Junon (Catherine
Deneuve, zie foto), hun dochter Elisabeth, de twee zoons Henri en Ivan en neef Simon, een
kunstschilder. We horen voorafgaande aan het kerstfeest van het trauma dat zich
eerder in de familie afspeelde. De oudste zoon Joseph werd op vier jarige
leeftijd ziek en stierf twee jaar later aan leukemie. De moeder was in die tijd
erg druk met haar andere kinderen. Het sterven in 1968 had vooral effect op de
oudste, Elisabeth, die zich altijd verdrietig voelt.
Vijf jaar voor deze kerst ontstond een verwijdering tussen
Elisabeth en haar broer Henri, het enfant terrible in de familie. Op voorwaarde
dat Henri zich nooit meer in haar aanwezigheid zou vertonen, wilde Elisabeth
zijn financiële schulden op zich nemen. De ouders gingen schoorvoetend akkoord
met deze regeling, die in het bijzijn van de rechter gesloten werd.
De zoon van Elisabeth, Paul, is geestelijk in de war en
verblijft in een inrichting, maar mag voor de kerst naar huis. Junon, de moeder
van Elisabeth, is flauw gevallen en hoort dat de onderzoeken niet gunstig voor
haar zijn. Ze heeft een bloedziekte en een donor nodig om haar beenmerg te
verbeteren. De kinderen worden getest om te zien of ze in aanmerking komen voor
het donorschap. Alleen zoon Henri en kleinzoon Paul komen positief uit de test.
Henri schrijft Elisabeth een brief dat hij met kerst ook naar de
familiebijeenkomst in Roubaix komt
Met deze veelbelovende ingrediënten begint men aan het samenzijn
in het grote huis van Abel en Junon. Het is teveel om alle verwikkelingen te
noemen. Arnaud Desplechin schiet in sneltreinvaart van de een naar de ander. Ivan
en Sylvia arriveren met hun twee jongere zoons. Henri komt met een onbekende
vlam, Faunia, een joodse. De man van Elisabeth, een gevierd toneelregisseur,
heeft het nog druk met zijn werk.
Helaas is het drama niet van hetzelfde niveau als Festen (1998) van Thomas Vinterberg. De
toespraak van enfant terrible Henri haalt het niet bij die van Christian
Klingenfeldt. Daarvoor zijn de verwikkelingen te wijdlopig. Ook de manier
waarop de verhoudingen zich ontwikkelen is niet echt diepgaand. Het blijft
allemaal te veel aan de buitenkant. Ivan is diskjockey - ofwel veejay in een
disco - en iedereen gaat daar in de dagen rond kerst naar toe.
Wel aardig is de verhouding tussen kunstenaar Simon en Sylvia,
de vrouw van Ivan. Sylvia hoort van een vriendin van Junon dat de drie jongens
vroeger om haar streden en dat ze besloten dat de ziekelijke Ivan maar met Sylvia
moest trouwen. Simon heeft daar al tien jaar pijn van en vlucht in de drank en
naar de kroeg. Sylvia zoekt hem daar op en praat met hem, ook in de auto. Om
zijn verlangen naar haar in te willigen gaat ze met Simon naar bed. ’s Ochtends
vragen haar kinderen aan Ivan waar hun moeder is. ‘Die kwam laat thuis,’ zegt Ivan
en is bij hun oom gaan slapen om hen niet te storen. Het is grappig dat de
kinderen naar de kamer gaan waar hun moeder ligt en niet eens verbaasd zijn dat
oom Simon naast haar ligt. Ook Ivan lijkt vrede te hebben met het slippertje.
De hoofdmoot van het conflict, dat tussen Elisabeth en
Henri, kristalliseert zich uit rond de beenmergtransplantatie van Junon die
enkele dagen later, op 1 januari, gepland staat. Dat Paul en Henri beiden in
aanmerking komen voor het donorschap schept een band. Paul wint zelfs geestelijke
gezondheid bij de belangrijke rol die hij speelt. Uiteindelijk is het Henri die
de taak op zich neemt, al zijn zijn bedoelingen niet zuiver.
Hier
de trailer van dit drama dat over nogal wat schijven loopt en daardoor diepte
mist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten