Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 25 maart 2014

Filmrecensie: Breakfast at Tiffany’s (1961), Blake Edwards



Over het temmen van een wilde kat

Het verhaal van Breakfast at Tiffany’s is op het lijf geschreven van Audrey Hepburn die als Holly Goligthly, een vrijgevochten jonge vrouw uit de provincie, furore maakt in de grote stad. In het begin van de film stapt ze na een of ander rendez vous in de vroege ochtend uit een taxi en staat met een ontbijtje in de hand voor de etalage van Tiffany, een juwelenzaak in New York. De kijker ziet haar al denken aan de rijkdom die haar ten deel zal vallen als ze eenmaal een rijke man aan de haak geslagen heeft, maar gemakkelijk vangen laat ze zich niet.

In haar statige appartement woont ze samen met een naamloze rode kater, een arme slons genoemd, die nogal een eigen wil heeft, net als zijn bazin ten aanzien van de vele mannen die om haar hand dingen. De overspannen Japanse huisbaas die helemaal bovenin woont en rust zoekt, roept vaak nijdig naar beneden dat het stil moet zijn.

De knappe schrijver Paul Varjak (George Peppard), die zijn intrek neemt in het appartement van Holly, lijkt meteen de aangewezen man voor Holly, maar zelf speelt ze het spelletje hard to get. Ze maakt het hem moeilijk omdat ze zich heel vrij gedraagt. Meteen al doet Holly het voorkomen alsof Paul haar hulpvaardige vriend haar is. Hij moet haar helpen haar schoenen te zoeken omdat ze al laat is voor een bezoek aan de gevangenis. Voor honderd dollar per keer en geld voor het toilet spreekt ze met een drugsdealer, die haar elke keer een bepaald weerbericht meegeeft.

Na het bezoek aan de gevangenis gaat ze naar binnen bij Paul die net een bezoek heeft gehad van zijn weldoenster die hen als minnaar gebruikt. Heel onschuldig kruipt Holly bij Paul in bed. Ze vertelt hem dat hij heel erg op haar broer Fred lijkt die in het leger zit.

Tijdens een feestje ontmoet Paul andere vrienden van Holly, met name de twee secundanten van een beroemd fotomodel. De Braziliaan José en miljonair Rusty Trawler behoren tot de grote vissen waar Holly naar hengelt. Een aanwezige heer die haar heeft proberen te civiliseren vraagt aan Paul of ze wat voor hem is, die neppe meid, maar wel echt, phoney but real phoney.

Op een moment dat Holly vreest dat ze geschaduwd wordt gaat Paul op onderzoek uit. De persoon die haar in de gaten hield, blijkt haar vroegere man Doc, die graag wil dat Lula Mae zoals Holly in werkelijkheid heet, weer thuis komt, vooral omdat haar broer Fred ook gauw uit het leger afzwaait. Holly weigert echter terug te gaan, waarna Doc teleurgesteld afdruipt.

De weg lijkt vrij voor een verbintenis met Paul maar Holly heeft haar zinnen gezet op een rijke man dus Paul wordt nog een tijdje aan het lijntje gehouden. Pas als José en Trawler die toch een rat bleek, afgevallen zijn en ze een dagje op stap gaat met Paul om dingen te doen die ze nog nooit gedaan hebben, te beginnen met champagne drinken voor het ontbijt bij Tiffany, ontwikkelt zich heel langzaam aan en met veel hindernissen een romance tussen de twee, die vanaf het begin van de film al voor elkaar bestemd zijn.  

Dan horen we ook de tune van Moonriver dat Holly eerder zong, waarbij ze zich wat gekunsteld op een gitaar begeleidde (zie foto). Knap gespeeld met veel vrouwelijke verleidingskunst die na ruim vijftig jaar nog steeds niet gedateerd is. 

Breakfast at Tiffany’s is gekuiste versie van de gelijknamige roman van Truman Capote.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten