Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 14 april 2014

Filmrecensie: Batalla en el cielo (2005), Carlos Reygadas



Veel stil spel van een verwarde taxichauffeur

De film Batalla en el cielo begint en eindigt met een pijpscène. Generaalsdochter Ana met een rasta-achtig kapsel zit op haar knieën voor de dikke ebrilde chauffeur Marcos, die haar haar hele leven van hot naar haar door Mexico Stad heeft gereden. Ze bevredigt hem met overgave. Het zou interessant zijn te weten te komen waarom ze dat doet, maar dat weet alleen de hemel. Wij zien dat ze een traan loslaat uit haar oog.

In een volgende scène loopt Marcos in het donker achter een groep marcherende soldaten aan. Hij is verantwoordelijk voor het hijsen en strijken van een kolossale Mexicaanse vlag. Tijdens de plechtigheid wordt hij opgebeld door zijn vrouw die hem vertelt dat het jochie dat ze gekidnapt hebben, overleden is. Het zou interessant zijn te weten te komen hoe dat zo gekomen is, maar dat weet alleen de hemel.

Marcos verkoopt in een doorgang van de ondergrondse samen met zijn vrouw wekkers en klokken tot het tijd is om Ana van het vliegveld te gaan ophalen. In de drukke metro gaat zijn bril stuk maar dat weerhoudt hem er niet van gewoon in zijn auto te stappen. Ana neemt hem mee naar een boetiek, die bevolkt wordt door vrouwen die mannen aan hun gerief helpen. Een medewerkster klaagt tegen Ana dat Marcos alleen met haar wil. Ana gaat naar hem toe. Hij vertelt haar over de ontvoering. Ana zegt hem dat hij naar de politie moet gaan.

Zijn vrouw vraagt hem waar zijn bril is. Hij zegt dat die vol krassen zit. Waarom zegt hij niet gewoon dat die in de metro kapot gevallen is? Zijn vrouw vindt dat hij zijn reservebril moet opzetten. Ze is boos dat hij Ana heeft ingelicht. Ze insinueert dat hij haar om het leven moet brengen.

Marcos is vaak afwezig. Hij maakt een verstrooide indruk, ongetwijfeld omdat hij van slag is door de ontvoering. Hij staat bijvoorbeeld met zijn auto voor een stoplicht en vergeet door te rijden. Of hij staart bij een tankstation naar een demonstratieve optocht (van wie, dat weet alleen de hemel) die in het donker gehouden wordt.

Marcos gaat weer naar Ana. Hun vrijscène wordt, net als eerder die tussen de dikke Marcos en zijn nog dikkere vrouw, uitgebreid in beeld gebracht (zie trailer). Daar liggen ze dan, na afloop, naast elkaar in bed. Ana zoekt zijn hand nadat de seksuele lust bevredigd is. Wat hiermee bedoeld wordt, weet alleen de hemel. Misschien heeft Ana wel met de man te doen.

De vrouw van Marcos vraagt hem nog één dag te wachten met zich aan te geven, want de volgende dag is de bedevaart. Marcos is wanhopig. Hij klimt naar een bergtop en slaat zijn handen voor zijn gezicht. Hij gaat naar Ana en zegt dat hij zich gaat aangeven, maar als hij de deur uit is, staat hij als een blok beton op de galerij in zijn broek te plassen. Hij gaat terug om te zeggen dat hij zijn jack vergeten is, maar steekt Ana met een mes dood.

Marcos schuifelt in de massa mee naar de kerk. Hij ziet een man die op zijn knieën meedoet waarbij een metgezel steeds een kleedje achter hem oppakt en weer voor hem neerlegt. Marcos schuift vervolgens met een zak over zijn hoofd op zijn knieën over de stoep naar de kerk.

Reygadas debuteerde eerder met Japón (2002). Deze nogal onevenwichtige tweede film bevat mooie beelden, maar roept meer vragen op dan dat er antwoorden gegeven worden. Lange trage shots verbeelden het drama rond de taxichauffeur, maar een beetje meer uitleg was bevredigender geweest.

Hier de trailer met de bedscène tussen Marcos en Ana.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten