Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 april 2014

Filmrecensie: Oasis (2002), Chang-dong Lee



Het sprookje van de prinses en de generaal

Een film van de Koreaan Chang-dong Lee is een avontuur, waarin de menselijke betrokkenheid groot is, zoals Poetry (2010) laat zien. Ook de eerdere film Oasis is daarvan een voorbeeld. Dit maal gaat het over een liefdesverhouding tussen twee mensen die buiten de maatschappij staan. Hong Du wil niet deugen en Gong Ju is zwaar spastisch, woont zelfstandig en wordt verzorgd door de buren. De reactie van de omgeving is dan ook onverdeeld afkeurend.

Oasis begint met een lange, schemerige blik op een schilderij - of misschien is het een geborduurd doek - dat een paradijselijk tafereel voorstelt met een Indiase danseres, een olifant en een jongetje. Naast en achter het doek bewegen de takken van een boom, die zelfs tegen het raam tikken. Dit beeld speelt een belangrijke rol in het verloop van de film.

Daarna zien we de thuiskomst van de bijna dertig jarige, sjofele Hong Du. Op het busstation bietst hij een sigaret van een wachtende man. Hij loopt wat rond, probeert tevergeefs zijn familie te bellen en eet dan een maaltijd in een restaurant die hij niet kan betalen, waarop hij wordt ingerekend door de politie die ziet dat hij een behoorlijk strafblad heeft en zijn familie verwittigd dat ze hem kunnen komen ophalen in het bureau.

De jongste broer van Hong Du neemt hem mee naar huis. De moeder vertelt dat ze verhuisd zijn vanwege verminderde inkomsten en de schoonzus valt meteen over zijn slechte manieren. Zijn broer wijst hem op zijn verantwoordelijkheid en neemt hem mee naar een bezorgdienst voor eten. Als koerier gaat hij langs bij het gezin van de man, die omkwam door zijn schuld tijdens een auto ongeluk. Hij treft in de flat de zwaar spastische dochter van de man, die met een spiegel lichtvlekken op de muren tovert.

Hij raakt geïntrigeerd door deze vrouw, is bezorgd om haar en gaat bloemen aan haar bezorgen, waarna het uit de hand loopt. Hong Du kan zijn lust niet intomen, ziet dat Gong Ju flauw valt, brengt haar bij met water en verlaat daarna overstuur de flat. Later krijgen ze toch weer contact. Gong Ju wil weten waarom hij haar bloemen gaf. Hong Du zegt dat haar als een hoogheid ziet, een prinses en zij ziet in hem een generaal. Op de vraag of hij werk heeft antwoordt hij dat hij als automonteur werkt. Vervolgens stapt hij naar zijn oudere broer om te leren auto’s te repareren maar dat valt nog niet mee. Omdat Gong Ju bang is voor de schaduwen op het doek Oasis dat bij haar in de kamer hangt tovert Hong Du die schaduwen voor haar weg, maar veel effect heeft dat niet.

Hong Du neemt Gong Ju in haar rolstoel of op zijn rug (zie foto) mee de stad in, wil graag samen wat eten in een lunchroom maar wordt geweigerd en kan zich net inhouden om de boel niet af te breken.
Ook zijn komst met Gong Ju op een familiebijeenkomst ter gelegenheid van de verjaardag van zijn moeder wordt niet erg op prijsgesteld. De vijandelijkheid van de maatschappij moet wel leiden tot de ondergang van deze relatie. Nog voordat Hong Du opnieuw wordt ingesloten, zorgt hij ervoor dat Gong Ju geen angst meer hoeft te hebben in haar flat.

Verrassend zijn de plotselinge overgangen in de film waarin Gong Ju weer gewoon zonder kramp kan bewegen. Dat is een feest dat gevierd wordt, ook met de Indiase danseres, de olifant en het jongetje van het doek. Het laat zien hoe mooi het leven zou kunnen zijn, niet alleen als Gong Ju haar spasmes zou kunnen controleren, maar vooral als de omgeving oog zou hebben voor de gevoelens van minder geslaagde personen in de maatschappij.
     
Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten