Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 21 mei 2014

Peter Vermeersch over Ex, VPRO-Boeken, 18 mei 2014



Het gewone leven is anders dan de nationale ideologie wil doen geloven.

Als politicoloog en slavist kent Peter Vermeersch Oost Europa goed. Een ontmoeting met een Kosovaarse vrouw in zijn woonplaats Brussel was de aanleiding om naar voormalig Joegoslavië te gaan en het boek Ex te schrijven, dat de ondertitel Over een land dat zoek is draagt.

Hij trof de Kosovaarse vrouw zo’n beetje bij zijn voordeur. Zij vertelde dat haar man ooit was vermoord in opdracht van de Servische geheime dienst die los van Joegoslavië opereerde. De Albenese woonde ook nog in de Albaniëstraat. Haar toenmaals dertien jarige dochter wist niet dat haar vader politiek actief was en voor een onafhankelijk Kosovo streed. Haar aangrijpend verhaal was aanleiding voor Vermeersch om de toestand in voormalig Joegoslavië te peilen, zo’n twintig jaar na de burgeroorlog.

Volgens Vermeersch hebben wij alleen nog aandacht voor spektakel. De drama’s in het nieuws volgen elkaar in snel tempo op. De dag van gister wordt alweer snel vergeten. In het gewone leven gebeurt echter genoeg om over te schrijven. Zo sprak hij een werk- en dakloze Servische kunstenaar die dakwerker was geworden om de economische malaise te overleven. Hij noemt zichzelf dan ook correspondent van het gewone leven.

Wim Brands vraagt of men elkaar daar nog steeds haat.
In cafés wordt veel gelachen, antwoordt Vermeersch, maar als de Raki begint te werken komt opeens het drama weer boven, dat nog altijd speelt omdat de bevolkingsgroepen van hogerhand tegen elkaar worden opgezet, zoals in Bosnië. Op Twitter probeert men het gemeenschapsgevoel weer terug te krijgen, op het zogenoemde #Tweetoslavia, maar het is treurig dat van bovenaf een eng nationalisme wordt geïnjecteerd en dat er een nog zo enge herinneringspolitiek wordt gevoerd.

Brands concludeert dat het een somber verhaal is geworden.
Vermeersch schetst de toestand als humor op een bedje van tragiek. Hij vertelt over een gemartelde Kosovaarse zoon van een apotheker die tijdens de foltering in Servië een lachstuip kreeg en daarover stoer vertelde ondanks de pijn die hij geleden had.

Brands refereert aan het feit dat Vermeersch in 2009 met David van Reybrouck het project De Europese grondwet in verzen deed. Hij vraagt Vermeersch wat de les voor ons in Europa zou kunnen zijn.
Vermeersch vindt dat een moeilijke vraag. Er is een verschil tussen het leven van alledag en het collectieve niveau waarop de complexe feiten vereenvoudigd worden, zoals dat gebeurt in de nationalistische spierballentaal.

Hier meer informatie over De Europese grondwet in verzen. Hier de tekst ervan op pdf, 104 p lang.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten