The making
of Parallel Lines
De documentaire Blondie’s
New York gaat over het maken van het album Parallel Lines, waarmee de nogal onbekende punkband Blondie in de
jaren zeventig doorbrak en de sterrenstatus in de popmuziek verwierf. De
documentaire schetst ook een tijdsbeeld van New York dat in de jaren zeventig veranderde
van een arme, gewelddadige stad tot een centrum voor vooruitstrevende
kunstenaars. Alan Ravenscroft filmt Debbie Harry en haar vriend, gitarist Chris
Stein terwijl ze vijf en dertig jaar later in de studio nog eens de nummers op Parallel Lines, dat wellicht de
parallel tussen band en stad aangeeft, beluisteren.
De meeste bandleden van de band Blondie kwamen uit New York,
de Britse bassist Nigel Harrison hield van de stad en Harry zelf kwam uit New
Jersey maar was vaak in de kunstenaarswijk Greenwich Village te vinden. Oud
burgemeester Ed Koch, die zelf ook in The Village woonde, vertelt dat zijn stad
in de jaren zeventig op de rand van een faillissement balanceerde en dat het in
snel tempo veranderde in een onbetaalbare, internationale centrum voor kunstenaars.
Allen Ginsberg en Andy Warhol waren leidende figuren in de creatieve
gemeenschap.
Blondie repeteerde eerder op de zolder van een appartement
in een achterbuurt waar Debbie Harry en Chris Stein woonden en trad op in CBGB,
een punkrockclub waar ook Patty Smith, The Ramones en de Talking Heads te zien
waren. Blondie speelde daar slechts een rol in de marge. Verandering van platenlabel
en de creativiteit van producer Mike Chapman veranderden veel. Blondie werd onder
aanvoering van de verleidelijk ogende en rake teksten schrijvende Harry een hit
en dat duurt tot de dag van vandaag voort. Voor modeontwerpers en zangeressen
als Aja Volkman van de rockband Nico Vega
is Blondie een stijlicoon.
Parallel Lines
bevat negen eigen nummers en drie covers. Op de hoes ogen de lachende bandleden
als Beatles die de harem van de knappe Harry vormen. De goorheid van de stad
komt in alle nummers naar voren, zegt Chapman. Het uitkomen van het album dat
twintig miljoen keer werd verkocht betekende wel een afscheid van de CBGB.
Het nummer One way or
another is geschreven door Harry en gaat over stalking door een ex-vriend. Chapman
zegt dat Harry de tekst bijna uitspuwde. De zangeres had meerdere kanten. Ze
kon heel lief maar ook heel agressief zijn. Picture
this is als tekst seksueel gewaagd. Volgens Chapman is het autobiografisch
en gaat het over haar liefde voor Stein. Chapman maakte er een gitaarsolo bij en
noemt het nummer ongrijpbaar mooi.
Pretty baby gaat
over Brooke Shields die Harry en Stein ontmoetten toen het een meisje van
dertien was, maar meteen al de wereld veroverde. Het popnummer vervreemde de
punkers van de groep in een tijd waarin punk en disco tegenover elkaar stonden.
Het schaamteloze Sunday
girl zou over de kat van Harry en Stein gaan maar toetsenist Jimmy Destri
houdt het erop dat het over hun liefdesverhouding gaat.
Nigel Harrison kwam tijdens het nummer 11.59 in aanvaring
met Chapman over de koers van de groep. De punk moest steeds meer plaatsmaken
voor disco. De hit Heart of glass was
een disco nummer en een ode aan Saturday
night fever. Drummer Clem burke werkte met een drummachine. Verschillende
onderdelen van het nummer werden in een tijd waarin de techniek nog niet zo
geavanceerd was, in elkaar gepast. Harry zong het lied als een dromerig
slaapliedje.
De groep bestaat en speelt nog steeds en de leden wonen, op
Burke na, nog in New York.
Hier
de trailer die begint met het nummer One
way or another.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten