Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 20 februari 2015

Filmrecensie: Carnage (2011), Roman Polanski




Sterk psychologisch drama over twee Amerikaanse echtparen die elkaar in de houtgreep houden

Aanleiding van de twist tussen de Amerikaanse echtparen Cowan en Longstreet is een ruzie tussen hun elfjarige zoon in Brooklyn Bridge Park. Zachary Cowan heeft Ethan Longstreet met een stok een paar tanden uit zijn mond geslagen. Nancy en Alan Cowan zijn bij Michael en Penelope Longstreet om een gezamenlijke verklaring daarover op te stellen.

Daarmee lijkt de kous af, maar die kan altijd nog langer, zo blijkt. Een van de aanleidingen daarvoor is de sterke behoefte van Penelope om oprechte excuses te eisen van Zachary, terwijl Alan dat onnodig vindt. Een andere aanleiding is de hamster van de negenjarige dochter die Michael tot ontzetting van vooral Nancy buiten de deur heeft gezet. Hoe kan men anderen beschuldigen van een gebrekkige opvoeding als hij zelf een hulpeloos huisdier buiten op straat zet? Een derde aanleiding zijn herhaalde telefoongesprekken die advocaat Alan in dienst van de farmaceutische industrie voert over het bloedverdunnende medicijn Antril dat niet goed zou werken. Op cruciale momenten tijdens het gesprek gaat zijn telefoon en moet Alan in conclaaf met anderen. Eigenlijk wil hij ook steeds weg, maar ja, de kous moet eerst afgehecht en dat valt nog niet mee.

Wat begint als een onschuldige en formele ontmoeting tussen de ouders van twee ruziënde jongens ontaardt gaandeweg in een drama door de verschillende karakters van de vier personen. Michael is een levensgenieter met een simpele baan, terwijl Alan een duur betaalde en druk bezette advocaat is die regelmatig afreist naar Washington D.C. Een andere tegenstelling vormt de idealistische Penelope die een boek schrijft over Darfur met de cynische houding van Alan. De laatste moet niets hebben van geëngageerde vrouwen. Volgens hem moeten die vooral sexy en ondergeschikt aan de man zijn. Nancy is daarvan een goed voorbeeld. Ze zegt dat ze de telefonades van haar man niet eens meer opmerkt, zo zeer heeft ze zich aan hem aangepast. Het huidige conflict maakt echter haar onvrede weer wakker. Halverwege de film spuugt ze de vruchtentaart op die de Longstreets hun hebben voortgezet over de salontafel. Penelope is overstuur dat daardoor ook niet meer verkrijgbare kunstboeken van haar bevlekt zijn. Michael helpt haar die met een föhn weer zo goed mogelijk in de oude staat te krijgen.  

De zaak wordt er niet beter op als de moeder van de Longstreets belt en aan Michael vraagt of ze, voor de operatie die ze moet ondergaan, het middel Antril moet blijven slikken. Michael die de telefoontjes van Alan heeft aangehoord, zegt heel beslist dat ze daarmee meteen moet stoppen.
Als Michael de whiskyfles te voorschijn haalt gaat de film een nieuwe fase in. Alan wil graag een glas en ook Nancy besluit mee te doen. Michael wil echter niet dat Penelope ook meedrinkt. Hij heeft daar ongetwijfeld nare ervaringen mee, maar kan haar toch niet van de drank afhouden. Nancy wordt vrijer en gooit de mobiele telefoon van Alan in een vaas gele tulpen die de Longstreets speciaal voor de gelegenheid hebben gekocht. Alan is daardoor letterlijk gevloerd. Zijn hele hebben en houden zit in de telefoon. Michael helpt door het apparaat droog te föhnen. Het apparaat zoemt inderdaad aan het eind van de film weer, maar tegelijk eindigt hiermee de voorstelling. Wellicht gaat het geruzie nog heel lang door. De vier houden elkaar in de houtgreep.  

Carnage is gebaseerd naar het toneelstuk God of Carnage van Yasmina Reza. Kate Winslet en Jodie Forster zijn uitstekend op dreef.

Hier de trailer, waarin het begin van de film te zien is, waarin de Cowans en de Longstreets samen de verklaring opstellen over het gebeurde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten