Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 15 februari 2015

Filmrecensie: Le diable au corps (1986), Marco Bellochio



Vurige kalverliefde onder moeilijke omstandigheden

Le diable au corps is oorspronkelijk een roman uit 1923 van de Fransman Raymond Radiguet, die op jonge leeftijd stierf. Het betreft de waargebeurde liefdesgeschiedenis tussen de jongeman François en Marthe, een jonge vrouw van wie de echtgenoot in de Eerste Wereldoorlog vecht met een fatale afloop tot gevolg. De roman werd eerder in 1947 in Frankrijk verfilmd door Claude Autant-Lara en onder de titel Van de liefde bezeten in 1954 in het Nederlands vertaald door Jacoba van Velde. Marco Bellochio heeft het verhaal helemaal omgebouwd. Alleen de vurige liefde tussen twee jongeren staat nog overeind, de oorlog is vervangen door de terreur van de Rode Brigades.

In de versie van Bellochio speelt het verhaal zich vooral af in het appartement waarin Guilia Dozza (Maruschka Detmers) straks met haar verloofde Giacomo Pulcini gaat wonen. Dat appartement is gelegen op een bovenverdieping in de buurt van een middelbare school. De begaafde Andrea zit in de klas en volgt de lessen poëzie, maar wordt nog meer gefascineerd door de volkse Guilia en volgt haar uit school vandaan naar de rechtbank waar het proces gehouden wordt tegen Giacomo die wordt vastgehouden voor een aanslag van de Rode Brigades.

Guilia is een losbollige jonge vrouw die veel zonder reden lacht en in de rechtszaak meteen het gezelschap zoekt van Andrea. Ze wijst hem op het liefdesspel dat bezig is in de kooi waarin terroristen van de Rode Brigades zitten opgesloten en wil dat het paar dat daarmee bezig is de kans krijgt hun nummertje af te maken. Ze neemt Andrea mee naar haar appartement en daarna gaan ze samen roeien - en niet vrijen, dat laatste laat nog even op zich wachten.

De moeder van Andrea is ongerust omdat Andrea niet is thuis gekomen uit school. Ze belt haar man die psychoanalyticus is. Toevallig zag een patiënt van de laatste Andrea samen met Giulia vertrekken. Heel grappig is de scène waarin uit de ligstoel opeens de naakte Giulia opduikt. Het is een herinnering van de vader van Andrea aan een jaar daarvoor toen Giulia bij hem onder behandeling was.

In een volgende scène waarschuwt de vader Andrea voor de verleidingen van Giulia, maar Andrea trekt zich daar niets van aan. Zijn hart stroomt over van liefde. Hij dringt bij haar binnen om de liefde met haar te bedrijven, maar wordt gestoord door de binnenkomst van de moeder van Giacomo die een en ander vermoedt en poolshoogte neemt. Als ze in de slaapkamer is waar Andrea zich onder het bed verbergt, gooit Giulia in de keuken servies kapot en redt zo Andrea. Ook Giacomo heeft tijdens een bezoek van Guilia aan de gevangenis een vermoeden dat er een ander in het spel is, maar Giulia weet dat te ontkrachten door haar hand in zijn broek te steken.

Uiteindelijk worden we beloond met een mooie vrijscène tussen Giulia en Andrea die vol lust en met tedere, langzame stoten in beeld wordt gebracht, zoals de poster al suggereert. Andrea neemt het vervolgens niet zo nauw meer met een mogelijke ontdekking en wordt slapend in het bed gesnapt door de moeder van Giacomo. Ze belt naar diens vader, die naar Giulia vraagt en haar later ook ontvangt en vervolgens zijn zoon afraadt om verder te gaan met Giulia.

Giulia is daarna nergens meer zeker van. Ze is wanhopig over haar toekomst, uiteengedreven als ze is tussen Giacomo en Andrea. Ze besluit om niet met Giacomo te trouwen, maar gaat naar het examen van Andrea die ondervraagt wordt over Dante en de vrije wil en over de verschillende zienswijzen tussen Antigone en Kreon.   

Bellochio mengt boeiende ingrediënten, zoals poëzie, psychoanalyse, terrorisme en natuurlijk de seksuele lust tot een fraai geheel en filmt het verhaal met mooie lange scènes net als in zijn latere magnus opus La grande belleza.

Hier de trailer die begint met het roeitochtje dat Andrea en Giulia op de rivier maken, hier mijn bespreking van La grande belleza, hier die van Buongiorno, notte die ook over de Rode Brigades ging.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten