Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 25 februari 2015

Het Groot-Brittannië van Cora Bissett (2015), reisserie van Marlou van den Berge en Djoeke Veeninga



Schotten willen van hun underdog gevoel af

Cora Bissett is een Schotse theatermaakster en zangeres die met veel enthousiasme over haar landsdeel Schotland met vijf miljoen inwoners, dat vorig jaar een referendum hield over de onafhankelijkheid, die net niet voldoende gesteund werd. Bissett leidt ons rond door haar woonplaats Glasgow en de hoofdstad Edinburgh en trekt vervolgens naar het eiland Eigg.

Met haar band The Proclaimes bezingt ze haar land. De rollende Schotse r doet ze niet weg. Glasgow werd groot door de slavenhandel maar is daarna in verval geraakt zoals te zien is in haar woonwijk East End. Ze komt Kevin tegen, een werkloze jonge vader van 28 jaar met vijf kinderen, die symbool staat voor veel anderen. De levensstandaard van mannen is door het slechte eten en het vele drinken de laagste in Europa, zegt de kapper in de wijk, die de mensen verder vriendelijk vindt. 

Bissett fietst langs de rivier Clyde naar een wijkcentrum waar men het opnam voor asielzoekers die dreigden te worden uitgezet. Ze spreekt met drie oudere vrouwen die hun aandeel in het verzet leverden. Ze belden bedreigde bewoners en riepen hen op naar het wijkcentrum te komen. Iedereen die daar gevolg aan gaf, mag nu ook blijven. Bissett zingt een lied dat ze over dit onderwerp maakte en dat heel ontroerend door de vrouwen wordt meegezongen.

Volgens Bissett zit de strijd tegen onrecht diep ingebakken. Schotland is een ondergeschoven kindje in Groot Brittannië, dat meer geld weghaalt dan het stuurt. De hoge opkomst bij het referendum toonde de behoefte aan verandering aan. Nieuw zelfvertrouwen is in de plaats gekomen van het minderwaardigheidsgevoel. Volgens Bissett komt het verlangen naar onafhankelijkheid niet voort uit nationalisme maar uit de behoefte aan zelfbestuur. Ze vond het beschamend het uiteindelijk niet gelukt is om de onafhankelijkheid er door te krijgen, maar de geest is wel uit de fles.

We zien projecten die in de wijk gestart zijn om de bewoners tot meer zelfredzaamheid te stimuleren. Initiatiefnemers voeren een kruistocht tegen de armoede en praten daartoe met wijkbewoners over hun wensen. Bissett zelf verlaat Glasgow om te onderzoeken hoe de sfeer elders in Schotland is. Professor Crawford uit Edinburgh vertelt dat in zijn stad 61 procent van de bewoners tegen onafhankelijkheid was, terwijl Glasgow nipt voor was. Hij wil de rivaliteit tussen de twee steden niet aanwakkeren, maar zegt dat men in Glasgow zelf omhoog moet kijken om iets van de stedelijke schoonheid te zien terwijl dat in Edinburgh met zijn statige kasteel vanzelf gaat.   

Bissett fietst naar haar geboorteplaats Glenrothes, een voormalig mijnwerkers stadje in de streek Five dat boven Edinburgh ligt. De lange brug die daar naar toe voert gaf haar altijd een gevoel van thuiskomen. De vroegere onderwijzeres van Bissett vertelt dat de mijnbouwplannen op een mislukking uitliepen. Omdat de mijnen onder water liepen werden ze zeven jaar later door Thatcher gesloten. Vanwege dit trauma is de Nationale Partij daar drie keer zo groot geworden.  

De Hadrian Wall die de Romeinse keizer Hadrianus aanlegde om de barbaren buiten de beschaafde wereld te houden, kan in het programma niet ontbreken. In het plaatsje Gretna Green, ook wel het plaatje van de weggelopen bruiden genoemd omdat men in Engeland niet op jonge leeftijd in het huwelijk mocht treden, wordt nog steeds veel getrouwd.

Tenslotte reist Bissett naar het eiland Eigg dat in 1997 de autonomie instelde, na de angst dat het door een privé eigenaar gekocht zou worden. Bissett is verrukt over de dolfijnen die met de boot mee zwemmen. Een medewerker van haar platenmaatschappij woont er vier jaar en bouwt met zijn vriendin een huis volgens de voorwaarden van de eilandbestuur, dat volgens Bissett een goed voorbeeld zou kunnen zijn voor heel Schotland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten