Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 13 februari 2015

Nada’s revolutie (2014), documentaire van Claudia Lisboa



Jonge, geëmancipeerde theatermaakster heeft het niet gemakkelijk in Egypte

Vooraf las ik dat Nada Ahmed, die in Caïro woont, Egyptische ouders heeft, maar in Saoedi Arabië geboren en getogen zou zijn, waar vrouwen alleen de deur uit mochten om naar school te gaan. In de documentaire waarin Claudia Lisboa Nada gedurende enkele jaren volgt, hoorde ik daar weinig van terug. Over haar vader wil hoofdpersoon Nada niet praten. Een ruzie met haar vriend doet haar denken aan de verhouding met haar vader. Toen was ze machteloos, inmiddels kan ze zelf haar keuzes maken, maar gemakkelijk is dat allemaal niet. In het begin van Nada’s revolutie bekijkt de moeder van Nada, die in Alexandrië woont, een foto van haar oudste dochter. Ze houdt van haar, maar lijkt niet te begrijpen waarom ze niet gewoon een man trouwt en het huishouden op zich neemt.

De documentaire begint in februari 2011, een week na de val van Mubarak. De angst is gebroken, maar met de veiligheid voor vrouwen is het slecht gesteld. De 27 jarige Nada, een knappe dramadocente, die de kindertheatervoorstelling Revolutie in het woud regisseert, wordt regelmatig belaagd door mannen. Als ze op bezoek gaat bij haar moeder en zussen in Alexandrië wordt ze aangesproken op haar levensstijl. Terug in de hoofdstad vertelt ze haar vriend Ahmed dat haar moeder haar wilde uithuwelijken aan een man met een uniform, maar dat die vertrok, nadat ze hem gevraagd had of het niet vreemd was iemand een huwelijksaanzoek te doen die men nog nooit gezien heeft. Ze heeft problemen de voorstelling gefinancierd te krijgen. Producenten duiken het liefst met haar in bed.

In april 2012 wordt gedemonstreerd tegen het moslimbroederschap, dat de revolutie gekaapt heeft, zoals de moeder van haar toekomstige vriend Mahmoud later zal beweren. Nada moet haar huis uit en is ook haar mobiel kwijt, waarmee ze de eerste maand huur van een nieuw appartement wilde betalen. Ook Ahmed woont weer alleen. Hij vertelt haar dat hij zich verloofde om zijn ouders een plezier te doen.

In juni 2012 is Morsi president geworden maar de protesten houden aan. Nada praat met een vrouwelijke theaterdirecteur die het goed met haar voor heeft en haar voorstelling opneemt in haar programma. Het stuk doet mee aan een nationale competitie en komt daarmee in de finale, maar verder gaat de competitie niet vanwege de politieke toestand. In maart 2013 ontmoet Nada Mahmoud die helpt met het licht en haar vraagt bij hem, zijn zus en zijn moeder in te trekken. Tussen de theaterdrukte door helpt Nada de vriendelijke moeder met huishoudelijk werk. Ze heeft er geen hekel aan, maar kan niet buiten haar creatieve activiteiten.

Dat laatste is na de eerste gelukkige tijd met Mahmoud een bron van conflict. Hij wil dat ze niet zo verdomd onafhankelijk is en alleen over straat loopt, maar naar huis komt als hij dat zegt. Nada is daardoor overstuur. Ze hoort van de vroegere vrouw van Mahmoud dat die erg grillig is en dat ze daarom van hem scheidde. Ook wat haar werk betreft heeft Nada het niet gemakkelijk. Ze wordt verscheurd door de keuzes tussen tijdelijke baantjes, haar toneelwerk en de demonstraties waar ze ook graag bij is.

Als Mahmoud geweld tegen haar gebruikt komt ze verder in het nauw. Haar moeder adviseert haar terug te komen naar huis, maar Nada wil daar niet wonen als een koe in een stal, zoals ze dat noemt. Nada pakt haar koffers en trekt in juli 2013 in bij vrienden in Cairo. Op de televisie zien ze verkrachtingen op het Tahrirplein, die een smet werpen op de revolutie. Morsi wordt verdreven en Nada bereidt de straatvoorstelling De vijver van de kikkers voor, waarin ze kinderen bewust maakt van democratische waarden.

In juni 2014 is Sisi president. De straten zijn veiliger en Nada probeert financiering te vinden voor haar projecten. Dat ze daarin mag slagen.    

Hier de promo met een ruzie tussen Nada en Mahmoud.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten