Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 1 februari 2015

Theaterrecensie: The truth about Kate, regie Davy Pieters, Toneelschuur, 30 januari 2015



Overrompelend spel van Belgisch-Griekse theaterpersoonlijkheid

The truth about Kate vertelt het verhaal van een popzangeres die hoog in de wereld stijgt, maar laag eindigt. Dit niet onalledaagse verschijnsel wordt geïllustreerd aan de hand van het leven van popzangeres Kate. Actrice Naomi Velissariou vertolkt zelf alle rollen en doet dit op zo’n geraffineerde manier dat ze twee uur lang de toeschouwers in een staat van verrukking brengt.

Het decor waarin dit gebeurt – en waarin regisseuse Davy Pieterse de hand had - is intrigerend: een opstelling van een keukenblok dat vanuit het raam aan de achterzijde uitzicht biedt op een staalblauw meer omgeven door besneeuwde bergen. Deze kille, ongenaakbare omgeving krijgt meteen betekenis door een vrouwenstem die vertelt dat het lichaam van Kate aangespoeld gevonden werd.

Vervolgens komt Kate zelf te voorschijn, verleidelijk gekleed in een strak shirt, een kort leren rokje en hoge hakken. Ze ruimt de koelkast in, verricht gedecideerd huishoudelijke handelingen en vertelt inmiddels in de derde persoon over haar leven. Ze werd geboren in een dorp dat als een vlek op de kaart overal kan zijn waar waar niets gebeurt en in een tijd die zich afspeelt in de toekomst, na de Tweede Arabische Lente, die, naar zich laat aanzien, nog wel even op zich laat wachten. 

Het verhaal van Kate is voorspelbaar. De leegte was nooit ver weg. Kate was in haar jeugd niet gelukkig. Haar moeder liep weg, haar vader misbruikte haar. Ze verliet het dorp en meldde zich in een bar om zangeres te worden. De hoge uithalen vertederden de cafébaas, die haar aannam. Kate kreeg een relatie met een popmuzikant, bracht een single uit, raakte zwanger, trad toe tot het sterrendom, rustte uit in een jungle retreat voor de allerrijksten, beviel op het moment dat er een vulkaanuitbarsting plaatsvond, kwam in aanraking met een grove rapper, die ze in al haar wanhoop niet kon overtuigen van een meer liefdevolle benadering, sprak haar tomeloos enthousiaste publiek toe na het winnen van een belangrijke prijs, waarna het bergafwaarts ging. Met de onvermijdelijke drugs, verloedering in een slooppand, tot ze haar merchandising vernietigde en uit zichzelf stapte.

De wijze waarop Velissariou dit verhaal verbeeldt is zeer bijzonder. Vanaf het eerste moment tot het laatste overrompelt zij het publiek met haar tekst, haar mimiek, haar soepele lijf en haar enorme taalvaardigheid. Als een knauwerige Noord-Amerikaanse spert ze haar mond helemaal open, als sensuele Française begeert ze zo graag dat ze zelfs het keukenmeubilair haar liefde bekent (zie foto). Daarnaast is er nog het platte Noord Engels, het onberispelijke Nederlands, het smaakvolle Vlaams en het overtuigend gearticuleerde Duits.

De gemoedstoestanden wisselen elkaar in snel tempo af. Tijdens snelle rolwisselingen speelt ze met haar benen wijd uit elkaar en onderuitgezakt op een stoel de cafébaas, deelt ze haar wanhoop over de rapper met een intercom en een stenen zeehond of parodieert ze met haar handen in haar blonde lokken twee commentatoren in een Duitse studio over de film die over Kate gemaakt is.

Velissariou speelt vertederend, speels, overrompelend. Het absurdistische ontbreekt evenmin.
Als ze langzaam uit het leven gegleden is, verschijnt ze nog eens als een duveltje uit een doosje in een vuurrood pak met sneeuwwitte lokken uit een keukenkastje. De voice over heeft ons al voorbereid dat er heel wat kan mis gaan als het scenario door een dronkenlap geschreven is. Tijdens een doldwaze Teletubbie achtige act verwisselt ze de blonde lokken voor helblauwe. Alles haalt Velissariou uit de kast tijdens de ingelaste Frascati productie in de Toneelschuur met een prachtige tekst van Jibbe Willems en geregisseerd door de getalenteerde Davy Pieters. Woorden schieten te kort om de rijkdom van taal, licht en lichaamsbeheersing uit te drukken in dit verhaal van alle tijden, of de zangeres nu Kate of Amy heet.

Hier een gesprek dat Lex Bohlmeijer voor De Correspondent met Naomi Velissariou had over haar volgende project I see you

Geen opmerkingen:

Een reactie posten