Mooi inkijkje in de wereld van beleggers in olie
Rachel Boynton volgt een aantal rijke Amerikaanse ‘big men’
die hun voet tussen de deur van de zeer winstgevende Afrikaanse oliewinning proberen
te krijgen. Met een vette lach vieren ze in het jubeljaar 2007 het vinden van
een groot gasveld voor de Ghanese kust. Anders dan in het nabijgelegen Nigeria
is er weinig protest van de bevolking tegen de winning, maar hier stuit men
weer op andere problemen.
Boynton begint met motto’s ontleend aan de grondlegger van
het neo liberalisme Milton Friedman, die niets tegen hebzucht had en aan de
film The treasure of the Sierra Madre
(19480 waarin Howard zegt dat men gebroederlijk samenleeft tot er goud wordt
gevonden. Ghanezen vrezen dat de olie op dezelfde manier als het goud gewonnen
zal worden en dat de rijkdom aan de bevolking voorbij zal gaan.
Boynton reist heen en weer tussen Ghana, Nigeria en Dallas,
Texas, waar het hoofdkantoor staat van investeerder Blackstone en het daaraan
gelieerde Kosmos Energy. Dat laatste bedrijf sloot door bemiddeling van George
Owusu een deal met de Ghanese regering om het olieveld Jubilee te exploiteren. De
potige en vriendelijke Texaanse rancher Jim Musselman gaat naar Accra om de
plooien glad te strijken. Hij bezoekt met veel egards de koning van Ashanti en president
Kufuor. Vervolgens vliegt hij naar de boortoren om daar flink te dineren.
In Nigeria vecht men tegen de winning van olie door Chevron.
De levensstandaard van de bevolking is erop achteruit gegaan, de Niger Delta is
zwaar vervuild. De militante groepering Deadly Underdogs pleegt aanslagen op de
pijpleidingen met als doel meer zeggenschap te krijgen over de olieproductie. Chevron
leidt hierdoor grote schade.
In Ghana wordt een conferentie gehouden over de beste manier
om de productie in de hand te nemen. Een woordvoerder uit Noorwegen legt uit
hoe men dat in zijn land doet. De winst komt toe aan het volk, investeerders
mogen er niet te veel op verdienen. Musselman, die de conferentie bijwoont, is
niet erg blij met de laatste uitspraak. De nieuwe regering van Mills zou roet
in het eten kunnen gooien, maar Musselman houdt het erop dat dit niet gebeurt.
Als Mills het contract echter wil openbreken komt Musselman
onder druk van Blackstone te staan. Nog meer druk ontstaat als in 2008 de
olieprijzen scherp dalen. In Nigeria komt de overheid in geldnood en neemt de
hebzucht onder de bevolking toe. Er zijn stamconflicten, men steelt
pijpleidingen en jongeren verkopen de gevaarlijke putgasbenzine, die goedkoper
is dan gewone benzine. Ondanks de milieuschade denken ze toch voordeel te
kunnen behalen.
Musselman wil het Jubilee veld in 2009 verkopen. Exxon heeft
belangstelling en zoekt een Ghanese partner. Inmiddels gaan de voorbereidingen
van Kosmos gewoon door. Een juridisch onderzoek naar het contract tussen Kosmos
met de vorige regering zorgt voor een kink in de kabel. Owusu krijgt ontslag en
later vliegt ook Musselman de deur uit. Hij wordt vervangen door Brian Maxted.
Om een stammenstrijd als in Nigeria te voorkomen, wil Mills
Kosmos uitkopen. Die weigert echter een bod te aanvaarden en verkoopt de zaak
aan Exxon. De Ghanese minister van Energie dreigt met een afwijzing van de deal.
Owusu voelt zich weggezet nadat gebleken is dat de aantijgingen onjuist waren,
maar weet ook niet hoe het verder moet.
In Nigeria krijgen de militanten uit de Niger delta amnestie
als ze hun wapens inleveren. Dat doen ze in grote getale. Na veel ophef trekt Exxon
zich in Ghana terug uit de oliewinning. De regering onderhandelt weer met
Kosmos Energy en komt tot een overeenstemming. De opening van het olie veld
wordt met een feest gevierd. Owusu is gerehabiliteerd en houdt een toespraak.
Musselman vindt dat een regering investeerders niet mag afschrikken. In mei
2011 gaat Kosmos Energy naar de beurs. Het bedrijf blijkt zes miljard waard. Reputatie
is alles, zegt de ceo van Blackstone die achter de schermen de touwtjes in
handen hield.
Maxted geeft nog steeds leiding aan Kosmos Energy, Musselman
is werkzaam in hetzelfde vakgebied, Owusu heeft zijn aandelen voor een goede
prijs verkocht. De verantwoording van de Ghanese overheid over de besteding van
de oliebaten is ondoorzichtig.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten