Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 13 april 2015

Filmrecensie: The go-between (1970), Joseph Losey



Groentje vergaloppeert zich aan liefdeszaken in Victoriaanse tijd

The go-between is het verhaal van een liefde tussen een vrouw uit de Engelse upperclass en een eenvoudige boer in de Victoriaanse tijd. De twee geliefden worden met elkaar verbonden door een gevoelige jongen, die van de een naar de ander rennen. Ik moest daarbij denken aan een hond op het strand die wanhopig probeert zijn baasjes bij elkaar te houden.

Het scenario van Harold Pinter is gebaseerd op de gelijknamige roman van L.P. Hartley uit 1953. Die begint met de zin dat het verleden een buitenlands gebied is, waar alles anders is. Dat geldt zeker voor hoofdpersoon Leo Colston, die terugkijkt op een zomer uit zijn jeugd, toen hij twaalf jaar was, over magische gaven meende te beschikken en logeerde bij zijn vriend Marcus. De jongens stoeien vriendschappelijk met elkaar, roetsjen over de vele trappen van het landhuis en brengen de kijker daarmee in de sfeer van wat komen gaat. De achtergronden van de twee zijn heel anders. De familie van Marcus woont op een landgoed, over die van Leo horen we weinig meer dan dat zijn vader gestorven is. Uit het feit dat hij geen zomerkostuum heeft, valt af te leiden dat zijn moeder het niet breed heeft.

Marian, de oudere zus van Marcus, gaat met Leo mee naar Norwich om zomerkleren te kopen. Leo toont zijn kostuum in de veelbetekenende mosgroene kleur op een bankje aan de familie. Tijdens een zwempartij op een warme dag zien ze een buurman in het water. Het is Ted Burgess, die boerenland van de familie pacht en goed met een geweer overweg kan. Als Marcus de mazelen heeft, gaat Leo zelf op onderzoek uit. Hij komt bij de boerderij van Burgess en glijdt vanaf een hooiberg naar beneden, maar blesseert zichzelf. Ted komt op zijn kreet om hulp af en verbindt de wond met een witte zakdoek. Als Leo vraagt of hij iets terug kan doen, geeft Burgess hem onder geheimhouding een briefje mee voor Marian.

Het is het begin van een langdurige voettocht tussen de boerderij en het landhuis, die pijnlijk wordt als Leo zich realiseert dat de twee niet voor elkaar bestemd zijn. De gedoodverfde huwelijkskandidaat Hughes Trimingham zit ook vaak aan tafel zit met een litteken op zijn gezicht heeft vanwege een ongeval. Leo wil met zijn taak stoppen en zelfs naar huis, maar zijn moeder schrijft terug dat hij niet voortijdig dient af te haken. Ted haalt hem over door te gaan met zijn boodschappen door hem te beloven later te vertellen waar de aantrekkingskracht tussen man en vrouw in bestaat. Als Leo met Hughes Trimingham alleen is, probeert hij op een omzichtige manier aan de weet te komen waar het in de romantische liefde om draait en of een vrouw misschien iets fout kan doen. Hughes prent hem in zijn oren dat een vrouw in ieder geval niets verkeerd kan doen. Als de vader van Marcus zich bij hen voegt praten ze over het onderwerp door. Leo hoort dat Ted wellicht straks naar de oorlog gaat, maar Ted ontkent dat. Als Leo aan het eind van zijn verblijf bij de familie afscheid van hem neemt, geeft Ted hem nog één boodschap mee voor Marian. Haar antwoord wordt bijna onderschept door de moeder die onraad ruikt. Tijdens zijn dertiende verjaardag die Leo nog in het landhuis viert, ontbreekt Marian. Haar moeder wil eindelijk eens helderheid en sleept Leo in de regen mee naar de boerderij, waar hij datgene voor zijn ogen ziet wat hij altijd had willen weten. De dramatische afloop maakt dat Leo zijn leven lang geen intieme banden kon aangaan.     

De natuur waarin de verhouding zich voordoet, spreekt tot de verbeelding. In een romantisch decor wordt gegeten, geluierd en cricket gespeeld. Daar door heen spelen de zorgen van een gevoelige jongen . De opzwepende muziek van Michel Legrand stookt het vuur op.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten