Levensecht portret van een liefdesverhouding tussen twee
jonge Kirgiezen
In de documentaire Long
distance love portretteren de Zweedse filmmakers Magnus Gertten en Elin
Jönsson in rustige beelden de moeizame relatie van de achttienjarige Alisher
Sultanov en de zeventienjarige Dildora uit Osh in Kirgizië. Zij zijn door de
ouders van Alisher aan elkaar gekoppeld, maar zien elkaar weinig. Vanwege de
hoge werkloosheid in Kirgizië werkt Alisher 3500 kilometer verderop in Moskou.
De documentaire begint met de relatie die de twee jongeren
met elkaar beginnen. Hoewel Alisher Dildora nog niet heeft vastgehouden, laat
staan gekust, wil hij wel met haar trouwen. De moeder van Alisher laat een foto
album zien waarop Breznjev nog voorkomt en zijn vader vertelt over de timmer-
en vleesverwerkingsfabrieken die vroeger in Osh stonden. Hij werkte vroeger in
Oezbekistan en drinkt veel. De moeder van Alisher werkt in een keuken om wat
bij te verdienen. Toen ze eens wat eten op een schaal mee naar huis nam schopte
de vader die omver omdat hij niet kon uitstaan dat hij niet bij machte was zelf
in hun onderhoud te voorzien.
Alisher en Dildora liggen knus onder de blauwe lakens (zie foto).
Alisher is verbaasd dat Dildora zwanger is. Hij wil dat hun kind Mohammed of
Nodira gaat heten. Hij gaat naar een bureau voor arbeidsmigranten, hoort over
werk in Moskou en hoopt terug te zijn voor de geboorte van hun kind. Het
afscheid met Dildora is smartelijk. In de trein naar Moskou, een reis van
zevenenzeventig uur is het bloedheet.
Alisher komt terecht in een flat met andere Kirgiezen en
hoort dat ze niet teveel lawaai mogen maken om te voorkomen dat Russische buren
hen aangeven. Hij krijgt een vriend Aibek, die in een vergelijkbaar schuitje
zit en die vertelt dat zijn oom hem de reis had afgeraden. Elke dag komen er
nieuwe mensen aan en er wordt geruzied over de huur. Omdat hij nog geen werk heeft,
doolt Alisher wat rond. Hij krijgt een brief met de foto van zijn kind die Abdullah
genoemd is en voelt zich schuldig dat hij zijn familie om geld moet vragen in
plaats van het te sturen.
Uiteindelijk heeft hij toch, met Aibek, werk in de bouw gevonden.
Dildora is opgelucht als ze hem aan de lijn heeft. Zij logeren later zelfs bij
een boer die hen kost en inwoning geeft in ruil voor werkzaamheden. Alisher
mist zijn zoon die inmiddels drie maanden oud is en maakt lange wandelingen om
daar overheen te komen. Een maand later heeft hij nog steeds geen geld naar
huis gestuurd. Hij hoort door de telefoon dat zijn moeder naar de politie is
gestapt omdat hun huis in andere handen is overgegaan en ze eruit moeten.
Alisher heeft geld opgestuurd voor de medische behandeling
van zijn moeder, maar dit wordt gebruikt om de huur van de nieuwe woning te
betalen. Dildora is bang, niet zozeer voor de geweld van extreem rechts dat
zich in de metro tegen buitenlanders keert, als wel dat Alisher een nieuwe
vriendin krijgt. Ze vindt dat hij te weinig van zich laat horen. Alisher raakt
zijn geld en telefoon aan de politie die hem wil uitzetten, maar dat door de
vingers ziet als hij zijn waardevolle bezittingen aan hen geeft. Op zijn werk
spijbelt hij regelmatig, zodat men dreigt salaris in te houden. Tijdens een
nieuwe aanhouding door de politie blijkt zijn werkvergunning, die hem 2500
roebel kostte, ongeldig. Hij is duidelijk ontmoedigd. De camera staat op zijn
werkschoenen gericht.
De thuiskomst is een groot geluk, al duurt dat niet lang.
Zijn moeder hoopt dat hij voor het geld toch weer terug gaat. Hij vindt werk in
zijn land. Aibek beheert zijn geld. Dildora bezoekt hem. Samen gaan ze naar een
pretpark in de hoofdstad. Daarmee eindigt dit levensechte portret van de
liefdesverhouding tussen twee jonge Kirgiezen.
Hier
de Engelse trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten