Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 29 juni 2015

Filmrecensie: A family (2010), Pernille Fischer Christensen



Vaders oogappel staat voor een moreel dilemma

Hoe kan het anders dan dat een film die als titel A family heeft, over een familie gaat. In dit geval de Deense bakkersfamilie Rheinwald die uit Duitsland afkomstig is en het door noeste arbeid van verschillende generatie uiteindelijk tot Deense hofleverancier geschopt heeft met achttien soorten deeg. Het huidige hoofd van de familie, Richard, heeft vier kinderen, twee bij zijn eerdere vrouw en twee bij Sanne, de vrouw die in zijn bedrijf werkt. Ditte, het liefje van haar vader, is de oudste van de vier kinderen. Ze heeft een galerie in Kopenhagen en haar vriend Peter is kunstenaar. 

Aan het begin van de film is de gezondheidstoestand van Richard onzeker vanwege een hersentumor. Ditte krijgt een aanbod van een galeriehoudster in New York om daar te komen werken aan hun selectie Europese kunst en raakt in dezelfde periode zwanger. Peter wil graag naar New York. Ditte voelt zich voor de keuze gesteld om het kind te houden en thuis blijven of de uitdaging aan te gaan in de nieuwe wereld.

Omdat haar vader opkrabbelt, kan de baan in New York doorgaan. Ditte besluit tot een abortus, die gedurende het vervolg een wrange indruk achterlaat. Als ze haar vader inlicht over haar verhuisplannen, is deze echter boos. Hij ziet de familietraditie en daardoor zijn levenswerk verloren gaan. Ditte besluit daarop om niet te verhuizen, maar dat is weer tegen het zere been van Peter, die inmiddels al een atelier in New York gevonden heeft.

Vooral de zich miskend voelende vader speelt een belangrijke rol in het geheel. Richard gedraagt zich als een stamvader die zijn zaak niet kan loslaten. Zelfs tijdens zijn ziekte is hij nog in de bakkerij te vinden. Hij stookt de ovens met hout, dat hij eigenhandig gekapt heeft. Ditte voelt met hem mee, maar tegelijk wil ze haar verhouding met Peter niet op het spel zetten. Ze staat voor een moeilijke keuze.

Richard wordt opnieuw door de tumor uitgeschakeld, waarbij de jongste zoon Vimmer een weinig overtuigende rol speelt. Hij blijft doodstil op zijn stoel zitten als zijn opa op de huiskamervloer neerzakt, maar stelt later wel vroegwijze vragen aan Ditte over hoe het met hen verder gaat als ook zijn jongere moeder Sanne zou bezwijken.   

Richard wordt opgenomen in het ziekenhuis, maar dat bevalt hem niet. Hij wil terug naar huis, maar zijn vrouw Sanne weigert hem mee te nemen. Dat is veel te belastend. Het is typerend dat Richard daarop zelf een taxi naar huis neemt, de bakkersmeid verwensend, met wie hij eerder in het huwelijk trad.

Richard ontpopt zich steeds meer als een koppige heer die slechts de voortgang van zijn bedrijf aan het hart gaat. Alleen zijn lievelingsdochter kan dat overnemen. Na een telefoontje van haar moeder besluit Ditte om daar niet op in te gaan, maar ze wil haar vader in zijn laatste dagen wil bijstaan, hetgeen ruzie met Peter veroorzaakt, terwijl haar vader ook niet tevreden is.

De film blijft aan de zoetsappige kant. De strijd tussen zoet en zuur in het deeg, zoals Richard tegen zijn jongste zoon Vimmer vertelt, wordt niet echt beslecht in de familie. Het scenario is nogal schematisch met een vader die koppig vasthoudt aan zijn eigen opvattingen en daardoor de weg voor anderen blokkeert. Het is wel realistisch in een tijd waarin familiepatronen vaker strijdig zijn met individuele verlangens. De morele conflicten die daar het gevolg van zijn, worden in A family aangekaart, maar niet opgelost. 

Hier de trailer van A family die in het Deens En familie heet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten