Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 24 juni 2015

Filmrecensie: Wederopstanding van een klootzak (2013), Guido van Driel



Gewelddadige maar ook menselijke kant van een zware crimineel

De sfeer van Wederopstanding van een klootzak is meteen al duidelijk in de openingsbeelden waarin twee criminelen over de Afsluitdijk op weg zijn naar Friesland. Bestuurder Janus heeft zijn rechtse mond vol van alles wat niet rechtgeaard is, baas Ronnie met een nekkraag zit achterin de jeep en houdt zich stil. De twee zijn op weg naar Dokkum om de man op te sporen met wie ze nog een appeltje te schillen hebben. Ze nemen hun intrek in een pension en verkennen vandaar uit de omgeving. Janus wijst op de kranten waar de aanslag op Ronnie breed uitgemeten wordt. Toch een teken van erkenning. Door de telefoon zegt Janus, wellicht tegen hun compaan Jaap die niet meegekomen is, dat Ronnie veranderd is. Hij redde zelfs een asielzoeker die zichzelf in brand wilde steken.

Eduardo is een van de zwarten in het asielzoekerscentrum in de omgeving van Dokkum. Hij werkt als boerenknecht, maar moet uitkijken voor blanken die hem graag te grazen nemen. Terwijl hij toch al getraumatiseerd is door de moord op zijn vader. Samen met een jonge vriendelijke chauffeur gaat hij naar een overheidsdienst die moet beslissen over een verblijfsvergunning. Tijdens de rit bestudeert Eduardo een boek over autotechniek, omdat hij graag een garage zou hebben. De chauffeur zegt dat het boek verouderd is en dat de techniek enorm voortgeschreden is. Hij vertelt Eduardo over Bonaficius die de Friezen, die nog in heilige bomen geloofden, probeerde te kerstenen. Eduardo kijkt uit over het vlakke weidelandschap en merkt op dat dit goed gelukt is.

De film gaat terug in de tijd naar De oude Ronnie, zoals de titel van dit hoofdstuk luidt en zoals we hem op de poster zien. We hebben te maken met een beest dat nietsontziend samen met Jaap en Janus anderen het leven zuur maakt en het zelfs ontneemt, zoals aan Sarah, de vrouw van Stanley, die met haar zoontje Marnix wil binnenkomen op het moment dat haar man in de tang wordt genomen. Een gewetenlozer woesteling zal niet gauw te vinden zijn. Ook voor zijn vrouw en dochter is hij onaardig. Hij verkeert vaak in de angst om zelf aangepakt te worden en viert zijn onvrede bot op de terrastegels rond zijn protserige villa.

Terug in het pension blijkt Ronnie inderdaad als een blad aan de boom veranderd. Hij helpt de pensionhoudster een omelet voor hen te bakken en leent een fiets van haar om naar de zee te gaan. Mooi suggestief gefilmd is de finale die daar rond de zeedijk optreedt.

De beelden zijn toch al zeer fraai, zoals bijvoorbeeld als Ronnie in het pension eet en dat vanaf de buitenkant door een raam gefilmd wordt. Of Eduardo die foto’s uit de krant knipt hetgeen op flitsende wijze wordt weergegeven. Anderzijds zijn ze soms ook erg heftig, zoals tijdens de moord op Sarah of rond de aanslag op Ronnie. Dramatisch zeer sterk is de ontmoeting met James Joyce aan wie Ronnie verantwoording moet afleggen over zijn moord op Sarah. Joyce zit op een podium, vertelt een cynisch verhaal over een kanarie zonder pootjes, speelt een ijzingwekkend stukje basgitaar en vraagt Ronnie dichterbij te komen en te ruiken naar de geur die uit zijn mond komt. Dat is maagzuur vanwege de zorgen die Ronnie hem oplevert.

De gewelddadige maar ook menselijke sfeer deed me sterk denken aan Pulp fiction van Quentin Tarantino. De inhoud is ook in Wederopstanding van een klootzak veelzijdig. Van Driel bewerkte voor deze speelfilm zijn grafische roman Om mekaar in Dokkum uit 2004.

Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten