Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 23 augustus 2015

Allah guerre, Panorama, Canvas, 21 augustus 2015



Het leven begint na de dood

De berichten over een teruggekeerde Syriëganger die afgelopen vrijdagavond een aanslag probeerde te plegen op een Franse hogesnelheidstrein, maakte me nieuwsgierig naar een uitzending van Panorama waarin de onderzoeksjournalisten Dirk Leestmans en Peter Brems de houding ten opzichte van dit soort personen proberen te bepalen. Allah guerre, een mooie toespeling op de kreet A la guerre, werd eerder uitgezonden op 25 september 2014 en dit weekend herhaald vanwege het proces tegen Sharia for Begium, in het vervolg S4B genoemd, dat komende maandag begint.

Op 31 mei 2012 werd in Brussel een vrouw gearresteerd die een nikab droeg. Ze was de vrouw van Fouad Belkacem (zie foto), de leider van S4B, en zorgde daarmee meteen voor een rel. Belkacem deed er in de pers nog een schepje bovenop. S4B kwam twee jaar eerder in het nieuws toen men een lezing van Benno Barnard verstoorde. Steun uit Engeland zette de beweging internationaal op de kaart. De invoering van de sharia en de oprichting van het kalifaat staan op hun verlanglijst, waarmee ze als terroristische organisatie aangeduid worden. Belkacem was een charismatisch leider, die les gaf, examens afnam en de jeugd op straat voor zijn ideeën probeerde te winnen. Hij werd in april 2013 opgepakt en zit sindsdien gevangen.   

Procentueel gezien zijn er veel Belgische strijders naar Syrië afgereisd. Men spreekt van honderden. Dit komt door de groepswerking. Men wil erbij horen. Het radicale aanbod op internet, dat het voorstelt dat de islam wordt aangevallen, zorgt voor een grote aanwas. Een Syriëstrijder dwingt respect af. Daarnaast is er een grote groep sympathisanten. De salafisten vormen een subcultuur net als hiphoppers of skaters.

Pas langzaam kwamen Belgische rechterlijke macht, inlichtingendiensten en politiek tot elkaar over een repressief en preventief beleid. Aanvankelijk kwam het wel goed uit dat men tegen Assad vocht. Daarnaast waren de strijders moeilijk tegen te houden en is het oorlogsgebied relatief dichtbij. Daarenboven was het ook moeilijk te bepalen in welke groep ze terecht kwamen. Het Vrije Syrische Leger vormt een veel minder gevaar dan El Nusra of Islamitische Staat waarbij de meeste Belgen zich aansloten.

De aansluiting bij een groep houdt in dat men ingelijfd wordt, een militaire training krijgt en bevelen moet opvolgen. Het was stuitend een telefoongesprek te horen tussen een moeder en een zoon, die niet terug wil naar België omdat hij daar niets meer te zoeken heeft. Uit een ander onderschept telefoongesprek blijkt dat men daar een goed leven heeft. Men krijgt gratis voedselpakketten, een auto en zakgeld. De Belgische Nora heeft zich met haar zoontje bij haar man gevoegd omdat ze ook graag in het kalifaat wil wonen.

Syriëgangers vrezen de dood niet. Een van hen vertelt zijn moeder per telefoon over de heerlijke geur van muskus die hij bij een gesneuvelde maat heeft waargenomen. Het leven begint pas echt na de dood. Omgekomen strijders zitten hoog in de hemel. Daarom is het niet erg om een knopke te doen, zoals dat heet. Men draagt de bomgordel om die in geval van arrestatie te kunnen laten afgaan en aldus de aarde weer van enkele heidenen te ontdoen. Door andersdenkenden te ontvoeren komt men aan geld. Als het losgeld niet betaald wordt, volgt de dood door het mes of de kogel. Het geweld wordt verheerlijkt. Men koketteert met onthoofdingen en amputaties van lichaamsdelen. De tegenstander wordt daartoe gedehumaniseerd. Het zijn geen mensen, maar obstakels. Het vijanddenken zit diep in het brein. Sinds het vertrek van Syriëgangers is de criminaliteit in België gedaald. Criminele en sadistische elementen zien hun kans schoon in Syrië(, waardoor het niet vreemd is dat vele Syriërs op het ogenblik naar Europa vluchten rs).

De teneur van de uitzending is dat men teruggekeerde strijders niet moet criminaliseren. Niet iedereen is een tikkende tijdbom. Echte strijders willen niet terug of zoeken een ander land uit om hun acties voort te zetten. Het criminaliseren van de hele groep kan als een boemerang op de samenleving terugslaan en verdere radicalisering veroorzaken. Het is dus zaak om het gevaar niet te onder- maar ook niet te overschatten.

Bij dat laatste moest ik denken aan de overtrokken maatregelen die altijd weer genomen worden als er een (bijna) aanslag wordt gepleegd, zoals een paar dagen geleden in de hogesnelheidstrein. Het zorgt eerder voor onnodige angst onder de bevolking dan dat die werkelijk beveiligd wordt.     

Hier de site van De redactie.nl met daarop de uitzending en een artikel van Dirk Leestmans.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten