Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 21 augustus 2015

Project X: (10) Noch zijn ezel (2000), documentaire van Jos de Putter



Lieve ezel als middelpunt van fraaie uitwerking tiende gebod

Documentairemaker Jos de Putter sluit de serie Project X af. Hij behandelt het tiende gebod en grijpt terug op de notie van Abraham dat men niet alleen de vrouw van een ander niet zult begeren, maar ook diens huis en zelfs diens ezel niet.

Heel toepasselijk begint hij met beelden van ezels in de prachtige Pyreneeën. Een van hen, de slimme Totor, wordt door zijn baas, een schaapsherder, naar het dal gestuurd om proviand op te halen bij zijn vrouw. De Putter volgt het beest op zijn weg naar beneden. Niet alle ezels zijn geschikt voor deze taak, horen we. Er zijn ezels die een boomgaard binnen gaan en zich dood vreten aan appels, maar Totor is te vertrouwen. Volgens de herder zijn er vele gevaren op zijn weg, zoals mensen die hem iets aan kunnen doen, zoals een blikje aan zijn staart hangen, of paarden en koeien die hem kunnen lastig vallen, maar tenslotte bereikt Totor het stadje waar de vrouw van de herder hem twee rugzakken omhangt en hem weer terug stuurt. Niet eens na een vorstelijke maaltijd viel me op.

De Putter toont een afbeelding van de bijbel die zijn ouders bij hun huwelijk cadeau kregen. Zijn vader las dagelijks tijdens de maaltijd een psalm voor. Na diens dood kreeg zijn moeder een brief van een oude geliefde die haar vraagt samen in Oostenrijk te gaan wonen. Moeder maakt bitterkoekjespudding en eet daar ook van, in haar eentje aan de keukentafel. Zij vertelt dat ze vijfenveertig jaar lang geen contact heeft gehad met haar vroegere geliefde. Omdat hij rooms katholiek was, verkoos ze haar latere man die net als zij gereformeerd was. Hij was boos toen ze trouwde en is, naar zij denkt, een café begonnen. De Putter toont tussen door kiekjes uit het fotoalbum van het gezin. Moeder schreef altijd in haar dagboek over het weer.  

In november 1999 kwam in Londen de Japanse Masami Dawson om het leven. Haar vriendin zegt dat Masami bescheiden en stil was. Ze had een zoontje, werkte in het warenhuis Selfridges en had last van koopziekte. Omdat ze geld ontvreemdde en goederen stal, werd ze opgepakt. Ze pleegde zelfmoord omdat ze dacht dat haar zoontje dan niet zou worden opgezadeld met haar schulden.

Een heel ander fragment gaat over gegadigden voor een verblijf op Mars. Er is een predikant bij betrokken en een zoon van een man die hielp om Dachau te bevrijden en nooit meer zo’n onmenselijke toestand wil ervaren. Ze bereiden zich voor in een poolwoestijn in de Verenigde Staten, waar de condities overeenkomen met die op Mars. Men zal moeten wennen aan een andere tijdrekening. Een dag duurt daar 37 uur. We horen over de opbouw van de kolonie en het overleven in een gesloten ecosysteem. Er is zelfs een vastgoedmakelaar die grond wil verkopen opdat mensen zich daar eerder thuisvoelen. Volgens een van de organisatoren is Mars de tweede fase van de menselijke verkenning. Na de aarde en ons zonnestelsel wil hij ook naar andere sterrenstelsels.

Froukje van Wengerden tart de stelling van De Putter die geen gebod navolgt bij zijn documentaires door het tonen van handen die begeren en ook kunnen afbreken. Haar bijdrage is in zwart wit met wat droevige muziek op de achtergrond en mist de brille van De Putter die interessante verhalen naast elkaar zet met de lieve ezel Totor als middelpunt.

Hier de tien minuten durende bijdrage van Froukje van Wengerden die begint met het staartje van de ezel die weer op de terugweg gaat naar de schapen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten