Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 11 februari 2016

Theaterrecensie: Oost/West, Kat op het spek, Toneelschuur, 10 februari 2016


Broedertwist met veel allure gestalte gegeven

Het doet op de flyer wat knullig aan, twee broers die er wat verslagen uit zien zonder hun vader, maar de toneelwerkelijkheid is heel anders. Thijs Prein en Chiem Vreeken weten bijna anderhalf uur het publiek te boeien met een prachtige voorstelling over een broedertwist, die geïnspireerd is op het bijbelverhaal Kaïn en Abel. De chemie tussen de spelers is groot, hun samenspel is van grote allure.

Meteen al aan het begin van de voorstelling horen we hier via een voice-over meer over. Prein oefent op de rode sofa in hun kleine appartement zijn tekst en moet soms lachen over de moeilijke zinnen die hij er maar niet in krijgt. Hij wordt onderbroken door een indringende bel. Met veel omhaal opent hij in zijn rol van Abel de deur. Nederland bevindt zich inmiddels in het tijdperk van het kalifaat dus het is altijd uitkijken geblazen. Gelukkig staat daar zijn broer Karel in de deuropening in een oliejas en roeispanen in de hand want behalve het kalifaat is ons land ook nog eens overstroomd, een toestand die, zo horen we later op de radio, nog niet snel zal verbeteren. Deze ingrediënten zouden tot nogal oubollige bespiegelingen kunnen leiden maar Prein en Vreeken tillen als de broers Abel en Karel de politieke en meteorologische toestand op tot een zeer boeiend spel met vele rolwisselingen en grappige verwarringen.

De verjaardag van de vader is de aanleiding hiertoe. De man heeft zich opgesloten in zijn hok en oefent de rol van King Lear, maar tot spelen komt het niet want de machthebbers moeten niets hebben van theater. Karel is daarom met gevaar voor eigen leven naar buiten geweest om de Tazia te kopen, een tekst die als enige nog wel gespeeld mag worden, omdat die over Hoessein handelt, die in opstand kwam tegen een wrede kalief. Karel heeft gedacht dat zijn vader die rol wel kan spelen. Hij meent dat zijn vader heel blij zal zijn met het cadeau. Abel van zijn kant is helemaal vergeten om een cadeau te kopen en besluit, op aanraden van Karel, om dan maar shoarma te bestellen.

In de aanloop voor de maaltijd nemen de broers brieven door die hun vader en hun opa met elkaar wisselden in een tijd dat ze in de Verenigde Staten waren. We horen over hun zieke moeder die door hun vader werd ingewisseld voor een filmset waarin ze nu wonen. Regelmatig draaien ze de grote lampen in een andere positie, waarmee ze tegelijk aangeven dat ze zelf ook van positie wisselen. Heel grappig is een scène waarin Prein zowel de opa, de vader als zichzelf speelt. Dat leidt tot heerlijke misverstanden. Aan het gezicht van Vreeken te zien heeft hij er zelf ook veel lol in. 
Prein geeft ook nog een fraaie volzin uit On the road van Jack Kerouac ten beste en is niet te beroerd om die nog eens te herhalen voor zijn broer, die niet precies weet waar hij het over heeft. Nog mooier is een lied net de regel Touch me, it’s so easy to leave me dat hij aarzelend inzet, maar dat hartverscheurend eindigt. Datzelfde geldt voor het einde van de voorstelling, maar dat zal duidelijk zijn voor degenen die het verhaal van Kaïn en Abel kennen. 

De teksten werden geschreven door Thijs Prein en Gerardjan Rijnders in samenwerking  met Tommy Wieringa, Arnon Grunberg, Thomas Verbogt, Arthur Japin, Ramsey Nasr, Spinvis, Nhung Dam en Marius Prein. Gerardjan Rijnders had ook de eindregie. 

Hier de site van Kat op het spek met daarop meer informatie over de voorstelling en de sympathieke intentie van de groep onder het kopje Over ons. Gaat dat zien!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten