Smakeloze koketterie van een dwarse puber
De film Vochtige
streken is gebaseerd op de gelijknamige roman van Charlotte Roche, die in
het Duits Feuchtgebiete heet. Lichaamsvocht
speelt dan ook in velerlei vorm een rol in het verhaal. Om te beginnen is de
achttienjarige hoofdpersoon Helen Memel sterk gepreoccupeerd door haar eigen vaginale
vocht, maar daarnaast vormen ook menstrueel bloed, sperma, ontlasting en kots
ingrediënten van het verhaal. Dat is niet bepaald verheffend. Het is dan ook
meer de dwarsheid van een oudere puber die met schaamteloosheid een plaats in
de wereld probeert te veroveren. De vriendschap met buurmeisje Corinna die op
verkeerde mannen valt, brengt Helen verder van huis.
Achtergrond voor haar exhibitionisme is de slechte relatie
met de moeder. In het begin van de film zien we hoe die haar achtjarige dochter
gewoon van een muurtje laat vallen, zogenaamd omdat ze daarvan leert dat ze
niemand echt kan vertrouwen. Het gevolg is dat Helen in de contramine gaat.
Terwijl haar moeder prat gaat op een goede lichaamshygiëne, is dat voor Helen
reden om juist de vunzigheid op te zoeken. Een veelzeggend detail wordt getoond
in een gymzaal waar Helen ervan geniet om het zachte leer van de gymbok te
likken.
De nogal onpedagogische houding van de moeder heeft niet
alleen doorgewerkt in het gedrag van Helen, die zichzelf heeft laten
steriliseren om te voorkomen dat ze de neurotische erfenis opnieuw doorgeeft. Ook
de verhouding met haar man verslechterde na de geboorte van het broertje van
Helen. Er ontstonden steeds meer ruzies die tenslotte op een scheiding
uitliepen, waarna de moeder zich tot het katholicisme bekeerde. Helen heeft de
sterke wens dat het weer goed komt tussen de twee, maar dat blijft fantasie,
zoals we zien. De verzoening blijkt een zeepbel te zijn geweest. De vijandige houding
van Helen tegenover de moeder komt duidelijk naar voren in de dwingende wens
dat haar moeder een kruisbeeld van de muur haalt.
Die scène speelt zich af in het ziekenhuis waar waarin Helen
terecht komt omdat ze zichzelf anaal verwond heeft tijdens het scheren. Ze
drijft daar een wig tussen de verplegers Valery en Robin die een aarzelende
verhouding met elkaar hebben. Terwijl Valery de onverschrokken patiënte het
liefst zo snel mogelijk ziet vertrekken, wordt Robin wel aangetrokken door de
schaamteloze manier waarop Helen zich gedraagt.
Het verhaal wordt niet chronologisch verteld maar schiet
heen en weer in de tijd. Veel ontwikkeling zit er niet in, zodat het, ondanks
de vele obsceniteiten, op den duur saai wordt. Een nieuwe wond die Helen zichzelf
aanbrengt omdat ze het ziekenhuis niet wil verlaten, levert slechts een
herhaling van zetten op. Eigenlijk hebben we te maken met een ontstellende
leegte van een puber die heel provocerend wordt opgevuld door te koketteren met
allerlei lichaamsvochten. Fraai waren de beelden waarop ze, begeleid door
stevige rockmuziek, in een loszittend ziekenhuishemd op haar skateboard door de
ziekenhuisgangen rijdt, maar die worden weer teniet gedaan door een verhaal
tegen Robin over een bestelde pizza die naar sperma smaakt.
Veel meer wil ik hier eigenlijk niet over zeggen. Smakeloos
is het enige kwalificatie die overblijft.
Hier
de Nederlandse trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten