Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 7 juli 2016

Inside Obama’s White House (2016), documentaire van Paul Mitchell


Estafetteloper geeft het stokje door

Barack Obama veroverde in 2008 de harten van veel Amerikanen en anderen door zijn boodschap om de maatschappij en meteen maar de wereld te veranderen. Het verlangen van verandering bleek in de praktijk moeilijker te verwezenlijken dan gedacht. In de vierdelige documentaire van Paul Mitchell met de Nederlandse commentaarstem van Chris Kijne wordt op heldere manier uiteengezet met welke hindernissen de jonge, dynamische president te maken kreeg. Zijn belofte om Guantanamo Bay te sluiten, stuitte meteen al op protesten tegen de komst van twee Oeigoeren naar Virginia en is nog steeds niet ingelost. Niet alles in het leven is te plannen. Obama zegt zelf dat zijn pad herhaaldelijk doorkruist werd door zaken die hij niet gepland had, maar dat dit ook tot het presidentschap behoort. 

Aflevering 1: 100 days

 Meteen al kreeg Obama te maken met de financiële crisis. Al tijdens de verkiezingscampagne liet hij zich, onder andere door de sympathieke adviseurs Christy Romer en David Axelrod, informeren over de gevaren daarvan, maar hij had geen idee dat die crisis zo hard om zich heen zou grijpen. De werkloosheid liep sterk op en een derde van de koophuizen stond onder water. Tijdens zijn intrede in het Witte Huis begin januari 2009 zei Obama dat hij wilde verbinden, maar veel mogelijkheden daartoe kreeg hij niet. Zijn plannen om de economie te stimuleren werden uitgekleed door de Republikeinen. Tijdens zijn inauguratie op 20 januari was het weer slecht en de toekomst oogde niet veel beter. Tijdens een toespraak van minister Tim Geithner over mogelijke oplossingen voor de crisis op de huizenmarkt toonde het televisiescherm een afbeelding met dalende beurskoersen, waaruit blijkt hoe groot de macht van het geld is. Een voorstel om banken te nationaliseren was te riskant, maar gelukkig gingen de banken toch weer geld uitlenen.

Vervolgens stortte de auto-industrie in. Die zette Obama voor het blok. Hoewel het niet zijn vakgebied was, wilde hij Chrysler weer levensvatbaar maken. Nadat eind juni 2009 de scherpste kanten van de recessie af waren gesleten, probeerde hij een nieuwe energiewet door het Congres te loodsen. Zes maanden later strandde die wet in de Senaat. De poging om tijdens de klimaattop in Kopenhagen in december 2009 met China tot een vergelijk te komen slaagde net aan, maar met de concessie dat er niets besloten werd over het aantal graden dat de aarde ten hoogste mocht opwarmen. Tijdens een persconferentie over de eerste honderd dagen zegt Obama dat hij verrast was dat hij de grootste problemen heeft overleefd, dat hij ontzag heeft voor de uitgezonden militairen, dat de mate waarin verandering mogelijk is hem ontnuchterd heeft en dat hij zich nederig voelt over het presidentschap dat toch niet zoveel macht geeft als gedacht.  

Aflevering 2: Obamacare

Na het stimuleringsplan voor de economie was het tijd voor de beloofde verandering in de gezondheidszorg in een land waarin één op de zes mensen niet verzekerd was. Obama zag het als zijn morele plicht om de wens van Edward Kennedy voor een algemene ziektekostenverzekering in vervulling te doen gaan. Zijn adviseur Axelrod had een dochter die zich vanwege een chronische ziekte niet kon verzekeren en hem daarom scheppen met geld kostte. De Republikeinen verzetten zich principieel tegen de plannen van Obama en noemden het zelfs een machtsovername door de overheid. De Tea Party sprong bijna uit haar vel, maar zijn wetsvoorstel werd aangenomen in het Huis van Afgevaardigden. Omdat  democraten in de Senaat twijfelden strandde het voorstel toch. Parlementsvoorzitter Nancy Pelosi kwam met een snood plan om de wet er toch door te krijgen. Obama zocht de Republikeinen op en zei dat ze niet bang hoefden te zijn dat hij het communisme wilde invoeren. Vervolgens zocht hij een akkoord met de katholieke kerk over de kwestie van abortus. Hoewel dat er niet kwam, werd het voorstel tenslotte toch goedgekeurd. Het was het beste moment uit de regeerperiode voor Obama, zegt adviseur Christy Romer, al leidde het wel tot verdere polarisatie van de samenleving. Sarah Palin deed weer van zich spreken. Haar haatdragende taal over de Obamacare leidde ertoe dat volksvertegenwoordigster Gabrielle Giffords in 2011 in het hoofd geschoten werd. Hoewel bij tussentijdse verkiezingen de Tea Party een stevige voet aan de grond kreeg in het Congres, de Republikeinen grote winst boekten en Pelosi plaats maakte voor Boehner, kon men de bereikte resultaten in de volksgezondheid niet meer ongedaan maken. Tegelijk echter betekende de winst van de Republikeinen dat verdere hervormingen in de tweede termijn er niet meer in zaten.  

Aflevering 3: Don’t screw it up

Op het gebied van de buitenlandse politiek wilde Obama de schade herstellen die George Bush had aangericht. Hij bezocht in juni 2009 Egypte om een nieuwe relatie met de Arabische wereld op te bouwen waarin mensenrechten gerespecteerd werden. De Amerikaanse steun aan Murabak stelde hem tijdens de Arabische lente voor een probleem. Terwijl minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton en minister van Defensie Robert Gates achter de dictator stonden, zette Obama hem onder druk te zetten om op te stappen. Het leger liet de president tenslotte vallen. Vervolgens was Khadafi aan de beurt. Die liet zich niet zo gemakkelijk wegjagen. Het vereiste de inzet van bombardementen door de NAVO, ingezet door Obama vanuit een bezoek aan Brazilië. Assad vormt weer een ander probleem vanwege de complexe situatie met Rusland en Iran op de achtergrond. Na een aanval met gifgas door Assad op zijn eigen bevolking wilde Obama bombarderen, maar de Britten werkten niet mee. Obama koos voor een één-tweetje met Poetin om alle chemische wapens uit Syrië weg te halen. Achteraf is Obama daar trots op want militaire acties zijn, zoals gebleken is in Irak en Afghanistan, soms moeilijk terug te draaien. Als IS echter sterker wordt, fotograaf James Foley in het openbaar onthooft en ook in Irak voet aan de grond krijgt is voor Obama de maat vol. Hij zoekt toenadering tot Iran en sluit, tegen de zin van aartsvijand Israël, een akkoord over hun gebruik van kernenergie. Obama is daar trots op maar betreurt het dat hij de oorlog in Syrië niet heeft kunnen stoppen. 

Aflevering 4: The arc of history

De herverkiezing van Obama werd geholpen door het vinden van Osama Bin Laden in Pakistan. Hoewel niet iedereen in zijn regering het eens was over een actie zette Obama door en nam daarmee wraak op de aanslagen op de Twin Towers. Daarnaast kreeg hij de vrouwen en de kiezers uit de etnische minderheden weer op zijn hand door op te komen voor hun rechten. Een schietpartij op een basisschool in Connecticut, waarbij vlak na zijn herverkiezing twintig doden vielen, vergrootte zijn wil om de wapenverkoop aan banden te leggen, maar de tegenstand was enorm. Obama was boos toen een amendement niet werd aangenomen en omhelsde na een persconferentie de familieleden van de slachtoffers op de basisschool. Hij zette zich verder in voor openheid over de seksuele voorkeur in het leger en voor kinderen van illegale immigranten. De eerste groep werd in de volksvertegenwoordiging op de wenken bediend, de tweede groep moest door tegenwerking van Boehner wachten. Obama ziet zichzelf als een estafetteloper die het stokje doorgeeft en zegt dat hun tijd nog wel komt, al had hij er ook slapeloze nachten van.
In het laatste jaar speelde de rassenkwestie weer op. Blanke politiemannen stonden tegen zwarten, die altijd al ingeprent kregen zich van hun goede kant te laten zien als ze aangehouden werden. Dat nam niet weg dat het verschillende keren uit de hand liep, onder andere in Ferguson, een buitenwijk van St. Louis. Obama riep op tot rust en toonde uitgenodigde zwarte activisten in het Witte Huis een lange boog die gebogen kan worden naar rechtvaardigheid. In Charleston schoot een blanke man in een kerk onder andere een dominee dood. Tijdens de herdenkingsdienst hield Obama een gloedvolle redevoering, afgesloten met een ontroerende a capella versie van Amazing Grace.

Ondanks alle problemen die Obama op zijn acht jarige weg tegenkwam blijft hij een  stralend hoogtepunt in de reeks presidenten die de rij gepasseerd zijn. Yes we can.

Hier de pagina op de site van de BBC met daarop enkele clips, hier meer informatie op de site van de VPRO.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten