Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 28 januari 2017

Filmrecensie: Finding Neverland (2004), Marc Forster


Opgenomen in een verbeelding die over de dood reikt.

Drie jaar na de nogal gelikte film Monster’s ball kwam Marc Forster met het heel wat innemender Finding Neverland, waarin Johnny Depp en Kate Winslet (zie poster) mooie rollen vervullen als de toneelschrijver James Matthew Barrie die in het Londen van begin 1900 inspiratie zoekt bij weduwe Sylvia Davies met haar vier schattige en fantasierijke kinderen.

James Barrie heeft weinig fiducie in zijn laatste productie. Vanuit de coulissen houdt hij de gezichten van het publiek in de gaten, die hem niet erg geruststellen. Zoals gewoonlijk gaat hij de volgende dag met zijn hond  het park in om te schrijven. Hij ontmoet daar een van de kinderen Davies die onder zijn bank gekropen is en doet een act met zijn hond als zijnde een beer voor het gezin in het gras. Het is aardig dat Forster daarbij beelden monteert van een circus, waar men met een beer danst, al zullen strenge dierenbeschermers daar niet zo blij mee zijn.  

Thuis vertelt James over de ontmoeting aan zijn vrouw Mary. Ze kent die familie wel. Ze weet dat de man van Sylvia aan kaakkanker overleden is en dat de moeder het gezin in financiële zin bijstaat. Ze vraagt haar man om het gezin uit te nodigen voor een etentje. Dat gebeurt ook, maar dat valt niet helemaal in goede aarde bij Mary, omdat haar man zich erg kinderlijk gedraagt, vindt ze. Ook de moeder van Sylvia, iemand van de discipline, kan zijn gedrag niet goedkeuren, maar zoon Peter (een prachtrol van Freddie Highmore) is meteen gegrepen door zijn werk als schrijver en krijgt van James een leeg boek. 

Terwijl James de avonturen, die hij met de kinderen beleeft, beschrijft, maakt hij zich zorgen over Peter die volgens hem veel te snel volwassen wordt. Hij vertelt dat aan Sylvia, die zegt dat Peter de dood van zijn vader nooit verwerkte. James herkent dit. Hij maakte dat zelf mee na de dood van zijn eigen broer, de oogappel van zijn moeder.

James wil tegen de zin van de producent in het nieuwe stuk dat hij bedacht heeft op de planken brengen. De acteurs kijken vreemd op van de rollen van kinderen en zelfs die van hond die ze moeten spelen. De zoons hebben inmiddels hun eigen stuk klaar, geschreven door Peter en spelen dat voor James en Sylvia, die met een akelige hoest de eerste tekenen van ziekte vertoont. Dat maakt Peter zo wanhopig dat hij zijn stuk van ellende uit het boek scheurt.  

De toestand wordt er niet beter op als Sylvia, bang om weer met een akelige ziekte geconfronteerd te worden, niet naar het ziekenhuis wil. Mary van haar kant vindt dat James veel te veel in dat andere gezin is. Ze stelt hem een ultimatum en dreigt te vertrekken naar een vriend die James eerder in hun huis ontdekte, maar James kan zijn handen noch van de voorstelling, noch van de zieke Sylvia aftrekken. Hij zet door en reserveert plekken in de zaal voor kinderen uit een weeshuis die het nette publiek op sleeptouw nemen. Omdat Sylvia te ziek is, laat hij een aangepaste uitvoering spelen in haar huiskamer, waardoor ook zij, net als de kinderen en de moeder van Sylvia, opgenomen worden in een verbeelding die tot voorbij de dood reikt. 

Finding Neverland is gebaseerd op het toneelstuk The man who was Peter Pan van Allan Knee. De bedoelde man heeft betrekking op ware gebeurtenissen uit het leven van de toneelschrijver Barrie (1860-1937), iemand met een grote fantasie, die ook in Finding Neverland  te zien is en waaruit in 1904 Peter Pan ontstond, een stuk over een jongen die niet wilde opgroeien. Die jongen was weer een oudere broer van Barrie die op veertien jarige leeftijd met schaatsen verongelukte en in de herinnering van zijn moeder nooit groter werd.    

Hier de trailer van Finding Neverland, hier mijn bespreking van Monster’s ball.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten