Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 3 januari 2017

Mussa (2015), documentaire van Anat Goren


Angst maakt illegaal kind het spreken onmogelijk

Mussa is een twaalfjarige jongen die al vijf jaar met zijn ouders in Tel Aviv woont en op een rijke school zit. Voorafgaande aan de documentaire lezen we dat er in Israël 65 duizend illegale Afrikanen wonen, grotendeels in de armste wijken van Tel Aviv. Ze worden daar bedreigd door racisme en met uitzetting. De moeder van Mussa blijft daarom liever binnen, maar dat kan niet verhinderen dat ze later toch een uitzettingsbericht krijgt.

We horen de kinderen in de klas van Mussa praten over dit probleem. De meningen zijn verdeeld. Veel kinderen nemen het op voor de illegalen, anderen vinden dat ze weg moeten omdat ze anders straks de macht in Israël overnemen. Mussa zelf zegt niets. Al vijf jaar houdt hij zijn mond. Juf Anna neemt het voor de illegalen op. Zij komt zelf uit een land waar ze niet gewenst was.

Mussa chat met een meisje die vindt dat hij moet gaan praten, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het leger in zijn keel is zo klein dat hij de strijd niet kan winnen. Dat neemt niet weg dat Tamir, de zoon van juf Anna, de beste vrienden met hem is. Anna zelf zet hem onder de douche, geeft hem schone kleren en regelt een bril voor hem, al maakt dat laatste niet dat hij daardoor ook gaat praten.

Aangrijpend is het vertrek van Moses, een Soedanese jongen die in het busje zit dat de kinderen uit de arme buurt naar school brengt. Een meisje spreekt hem moed in, de chauffeur wenst hem het allerbeste en Anna zet hem in het zonnetje, terwijl de kinderen huilen en hem knuffelen.

Aan het eind van het schooljaar is er een feestelijke bijeenkomst met de ouders, maar Mussa wil niet dat zijn ouders daarbij zijn. Anna gaat op huisbezoek en begrijpt dat de moeder van de jongen, die kamermeisje is, in een moeilijk parket zit. Dit blijkt ook als de vader van Mussa wordt opgepakt en voor een paar dagen in de cel verdwijnt. Als hij weer vrij komt heeft men zijn geld afgepakt als borg, terwijl de moeder ook al geld betaald had.

In de nieuwe klas is de sfeer strenger. Tot ontsteltenis van de moeder moeten zij en haar zoon Israël binnen een week verlaten. Mussa is zo overstuur dat hij aanvankelijk geen afscheid van zijn klasgenoten wil nemen, maar de juf haalt hem over dit wel te doen. De sfeer tussen de ouders is slecht. De vader belooft dat hij zijn vrouw en kinderen zal nareizen. Op de luchthaven heeft Anna via de smartphone nog contact met Mussa. Nadat hij gezegd heeft dat hij niet weg wil, wordt de verbinding verbroken.

Acht maanden later is Goren in Addis Abeba. Mussa skypt met Anna en Tamir. De laatste moet huilen. Op de vraag van Mussa waarom hij dat doet, antwoord hij dat hij de stem van Mussa al die tijd nooit gehoord heeft en niet wist hoe die klonk. Mussa zegt dat het goed gaat op school maar hij hoopt dat ooit weer naar Israël terug kan gaan.

In de aftiteling lezen we dat de vader nooit terug ging naar Ethiopië en dat het onduidelijk was of de moeder van Mussa zijn schoolgeld voor het komende jaar zou kunnen betalen. Goren vertelde mij via Messenger dat het nog steeds goed met Mussa gaat.

Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten