Voorvechter voor rechten van minderheden in San Francisco in
koele bloede vermoord
Gus van Sant maakte in 2008 met Milk een mooie film over het leven van homoactivist Harvey Milk
(1930-1978). De documentaire van Rob Epstein uit 1984 voegt daar de nodige politiek
aan toe die in de film niet duidelijk aan de orde kwam. Ook gaat Epstein in op
het proces dat tegen Dan White werd gevoerd die burgemeester van San Francisco George
Moscone en gemeentebestuurslid Harvey Milk in 1978 doodschoot.
Epstein begint met de emotionele verklaring van Dianne
Feinstein, voorzitter van het gemeentebestuur, waarin ze de dood van Moscone en
Milk bekend maakt. Milk nam eerder al een tape op waarin hij stelde dat het
zeer goed mogelijk was dat hij vermoord zou worden. Zijn standpunten die de
gewone burger en vooral de minderheidsgroepen dienden, waren controversieel in
een land waarin law and order nog in grote mate de dienst uitmaakten. Anne
Kronenberg ontmoette hem in de fotowinkel van zijn vriend Scott Smith en werd
in 1976 zijn campagneleidster. Ze vertelt dat ze wel eens bang was door een
kogel getroffen te worden als ze campagne voerden.
Milk, zoon van joodse ouders uit Long Island, stond als kind
bekend om zijn grote oren. Hij ging na college bij de marine en werkte
vervolgens als beursanalist en filmproducer. Zijn activisme tegen de oorlog in
Vietnam brachten hem en zijn vriend Smith naar de wijk The Castro in San
Francisco, waar een grote homogemeenschap leefde. Milk probeerde verschillende
keren in de gemeenteraad te komen, maar slaagde daar pas in toen San Francisco
op grond van de progressieve burgemeester Moscone overging op
districtsverkiezingen. In 1977 werd Milk voor zijn district gekozen, terwijl de
rechtse Dan White, een voormalig brandweerman en gekozen in een ander district,
zijn tegenstrever werd.
Journaliste Jeannine Yeomans interviewde Milk en raakte
meteen van haar vooroordelen af. Milk was charismatisch en onverzetteliijk wat
betreft zijn denkbeelden over de rechten van homo’s en andere minderheden in de
stad.
Een goed voorbereide actie tegen hondenpoep leverde hem veel
aandacht op, net als de instelling van een Votamatic als hulp voor mensen bij
het stemmen, maar het was vooral de strijd voor homorechten die hem bekendheid
gaf. In een tijd dat geknaagd werd aan het recht om als homoseksueel voor de
klas, verdedigde Milk met verve de homoseksuelen. Hij ging in debat met senator
Briggs die een grondwetswijziging wilde doorvoeren om homoseksuele leraren uit
het onderwijs te weren. Milk en zijn medewerker Sally Gearhart haalden de
argumenten van Briggs onderuit en behaalden een overwinning die met een groot
feest in de buurt gevierd werd.
De starre White nam daarop zijn ontslag uit het gemeentebestuur,
maar kwam daar onder druk van medestanders al snel weer op terug. De
burgemeester kon echter, ook onder druk van Milk, het ontslag van White niet
meer ongedaan maken. Daarop werd White zo kwaad dat hij met een pistool naar
het stadhuis ging en Moscone en Milk in koele bloede vermoordde. Tijdens een
enorme fakkeloptocht uitte de bevolking hun medeleven met de slachtoffers, maar
toen vijf maanden later tijdens de uitspraak de moord werd omgezet in doodslag -
waarvoor White vijfeneenhalf jaar celstraf kreeg - zon men op wraak, hetgeen
leidde tot ernstige rellen. Het zou interessant zijn meer te weten over de
totstandkoming van de samenstelling van de jury die geen enkele homoseksueel
bevatte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten