Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 19 mei 2017

Filmrecensie: Kraftidioten (2014), Hans Petter Moland


Misdaadverhaal met een knipoog

De film A somewhat gentle man (2010) maakte me nieuwsgierig naar hetgeen Hans Petter Moland nog meer in zijn mars had. Kraftidioten, zijn volgende film, vier jaar later, heeft een meer conventioneel onderwerp, maar de manier waarop Moland het verhaal vertelt en uitbeeldt is weer van bijzondere klasse. In een wereld van criminelen ontbreekt de humor nooit, ook door de altijd weer aandoenlijke blik van Bruno Ganz, dit keer de leider van een Servisch Albanese drugsmaffia.

Kraftidioten gaat over de wraak van een Noorse vader op de moord op zijn zoon, die zogenaamd door een overdosis aan drugs overleden zou zijn. Omdat de politie daar geen werk van wil maken, gaat de vader, Nils Dickman, zelf uit op onderzoek. Elke keer dood hij zijn tegenstander, nadat die hem een verdere aanwijzing gegeven heeft. Daarmee komt hij steeds dichter bij het vuur en daarmee bij de rivaliteit tussen een Noorse en een Slavische drugsbende.

De opnames in de sneeuw in het hoge noorden van Noorwegen zijn prachtig. Dickman zit in zijn gewone leven op een kolossale sneeuwschuiver en is uitverkozen tot burger van het jaar. In het begin van de film gaat hij met zijn vrouw goedgemutst naar de uitreiking van de prijs, maar de relatie tussen hen verslechtert nadat zij van het vreselijke nieuws hebben gehoord. Dat maakt het voor Dickman alleen maar moeilijker de zaak tot een oplossing te brengen. Soms zet hij de sneeuwschuiver midden op de weg stil en buigt hij zich doodmoe over het stuur, waardoor anderen moeten wachten. In het begin wilde hij al eens een kogel door zijn mond jagen, maar hij werd geobserveerd door Finn, de gewonde handlanger van Ingvar, die hem vertelt dat de maffia het hen kwalijk heeft genomen dat ze een zakje drugs hebben ontvreemdt.

Kraftidioten heet in het Engels In order of disappearance. Dat laatste geeft aan dat de ene na de andere schurk het loodje legt. Moland brengt dat steeds in beeld met de naam onder een kruis op een zwarte achtergrond. Finn zet hem op het spoor van Jappe, die de naam Ronaldo loslaat nadat hij tot moes is geslagen. Langzamerhand komt Dickman steeds dichter in de buurt van de grote baas die De Graaf wordt genoemd. Deze opvliegende, gescheiden man woont met zijn jonge zoon Rune in een luxueuze villa en wordt omringd door de nodige potige medewerkers, die, zo wil de humor van Moland, homoseksuele gevoelens in sommige gevallen niet vreemd zijn. Naast de humor is de toenemende verwikkeling tussen Dickman en de drugsbendes ongekend spannend. Een complicatie is dat De Graaf meent dat de broer van Dickman, die eerder voor zijn vader werkte, achter de moorden zit. Deze broer woont samen met een Thaise omdat de vader van De Graaf hem ooit zijn vrouw afnam, maar laat zich onder haar ogen wegvoeren.

Het ingenieuze scenario balt zich samen rond de dood van de zonen van de drie belangrijkste spelers in de film. De zoon van Dickman, die op de luchthaven werkte waar de drugs binnen kwamen, heeft al het loodje gelegd. De zoon van Papa wordt omgelegd door de Noorse bende en de zoon van De Graaf tenslotte wordt onder de ogen van de Slavische bende ontvoerd door Dickman. In de grote finale regent het opeens kruisjes. Moland creëert hiermee afstand van de gewone misdaadfilm. De ergste slachting vindt nog steeds met een knipoog plaats.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van A somewhat gentle man.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten