Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 21 mei 2017

How to meet a mermaid (2016), documentairefilm van Coco Schrijber


Zoektocht naar overleden broer omgeven door tierelantijnen

Documentairemaakster Coco Schrijber maakte een film over haar broer Lex, volgens haar een saaie boekhouder, die in de zee verdronk tijdens een duikvakantie in Egypte. Er is meer dan dat omdat Schrijber er ook twee andere verhalen aan koppelt van mensen die een sterke relatie met de zee hebben. In het eerste geval gaat het over de Britse Rebecca die op een cruiseschip verdween, daarnaast over zeesurfer Miguel die het leven in Mexico beu en de oversteek naar de Verenigde Staten over zee waagt. Het is de vraag of deze toevoegingen het verhaal van haar broer zoveel sterker maken, te meer omdat Schrijber toch vooral rouwt om zijn dood, al vijftien jaar geleden. De filosofische commentaren in de verhalen van Lex en Miguel en de wanhopige fluisterstem van Rebecca doen in ieder geval erg pretentieus aan.

De zee is niet alleen een bron van rust en schoonheid, zoals we zien in het atol in Belize, waarmee Schrijber aanvangt, maar ook een vijand, een tegenstander die zich rustig houdt maar opeens hard kan toeslaan. Tegelijk is het een oord waaruit wij voortkwamen, kortom een mysterie, zoals ook wordt verbeeld door aangetaste beelden van mensen onder water (zie poster). De aantrekkingskracht van de zee is misschien te verklaren uit het zoutgehalte dat net zo groot is als in ons bloed, zoals een Amerikaanse commentator zegt. In ieder geval besloot Rebecca na relationele problemen over boord te springen. Dit meest waarschijnlijke scenario vormt voor de ouders van Rebecca een grote bron van onzekerheid. Zij treuren nog steeds over hun dochter die werkte op een cruise schip van Disney, waar alles droom en verbeelding is, die niet verstoord mag worden, zeker niet door zo’n noodlottig ongeval. De dramatiek wordt nog vergroot omdat er camerabeelden zijn een onthutste Rebecca die de kleren draagt van de man met wie ze zojuist seks heeft gehad. Na een telefoontje naar haar vriendin aarzelt ze even maar loopt dan gedecideerd richting boeg. Hetgeen natuurlijk speculaties in stand houdt over alles wat er gebeurd kan zijn, zoals een man die zich met de zaak bezighoudt ook opwerpt.

Het verhaal van Miguel is heel anders. Hij woont zijn hele leven al aan de kust in de nabijheid van Californië, hetgeen voor sommigen een paradijs is maar niet voor hem. Hij is sinds kort vader geworden en wil een betere toekomst voor zijn zoon. De beste manier voor hem om in de Verenigde Staten te komen is door ernaar toe te surfen, hetgeen ook voor deze surfleraar nog niet zo gemakkelijk is.  

Het meest boeiend is het onderzoek naar de dood van Lex die nog steeds met raadselen omgeven is. Een vriend van Lex en zijn psychiater, die ook mee was op de duikvakantie, vertellen over hun ervaringen, waaruit blijkt dat Lex niet zo gemakkelijk was, vooral niet voor zichzelf. Tijdens een vrije dag verdween hij met achterlating van persoonlijke bezittingen, waaronder een duikmes, hetgeen voor Coco het bewijs is dat hij een eind aan zijn leven wilde maken. De psychiater zegt dat Lex eenzaam was en dat hij er ook niets aan kon doen dat Lex niet wilde praten. Het was verder nogal een gedoe met de autoriteiten die een onderzoek wilden instellen. De politie werkt daar in vergelijking met Nederland nog heel ouderwets. Een Egyptenaar die Coco aan de kust treft in de buurt van de plaats waar de groep dook, herinnert zich het geval nog. Volgens hem had de dood van Lex te maken met zijn psychische problemen. Hij raadt Coco aan zelf duiklessen te nemen. Coco aarzelt, maar hapt dan toe. De ervaring doet haar inderdaad goed, brengt haar dichter bij haar broer en dat was wellicht ook de bedoeling van haar zoektocht.

Hier de trailer, die begint met beelden van het wondermooie atol in Belize.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten