Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 21 juni 2017

De kinderen van juf Kiet (2016), documentaire van Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster


Liefde van onderwijzeres helpt nieuwkomers zich thuis te voelen in Nederland

De gerespecteerde documentairemakers Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster richten hun camera een schooljaar lang op het migrantenklasje van juf Kiet, werkzaam op de openbare basisschool Het palet in Hapert. Ze filmen daar vooral vier kinderen die allen uit Syrië afkomstig zijn, terwijl ze ingevoerd worden in de Nederlandse taal, het rekenen en leren over de manier waarop wij hier met elkaar omgaan.

De portretten van de kinderen zijn weergaloos, om te beginnen met dat van Haya, die meteen al huilt omdat haar roze broek vuil geworden is. De zeer geduldige Kiet biedt haar een andere broek aan, maar dat wil Haya niet. Ze polst andere leerlingen, die zich in het Nederlands beter verstaan kunnen maken, om tegen Kiet te zeggen dat ze haar moeder moet bellen, maar zover gaat de juf niet. Er zijn grenzen. De Latasters brengen vervolgens het gezicht van Haya langdurig en van dichtbij in beeld. In een andere scène hoort Kiet dat Haya op het schoolplein andere kinderen slaat. Kiet is er helemaal klaar mee. Dat moet maar afgelopen zijn.

Haya, die ondeugend uit haar ogen kan kijken, vindt een nieuw slachtoffer in de persoon van de zesjarige Leanne (zie poster) die bij hen in de klas komt. Ze wil graag het meisje met haar schoolwerk helpen, maar op een dominante wijze. Kiet heeft goed in de gaten wat er aan de hand is en zegt dat Haya naar het gezicht van Leanne moet kijken om te weten hoe het meisje zich voelt. Leanne werkt zoals duidelijk te zien is het liefst alleen. Kiet raadt Leanne aan om ‘Stop, hou op,’ te zeggen als de bemoeienis van anderen haar te veel wordt. Op de speelplaats staat ze ook wel alleen, bang voor het geluid van de voetballen van de jongens die als bommen tegen de muur geschoten worden.

Dat de kinderen veel achter de rug hebben wordt duidelijk in het portret van Jorj die met zijn broertje Maksem in de klas arriveert. Tijdens een klassegesprek gaat het  over zijn vermoeidheid. Jorj probeert, geholpen door de oudere Nour, uit te leggen dat hij door zijn broertje uit bed geduwd is. Later vertelt hij dat zijn vader in Syrië niet sliep uit angst voor bommen. Kiet zegt tegen Jorj dat hij hier in Nederland veilig is en moet proberen een goede nachtrust te krijgen. Het verzet van Jorj tegen het nieuwe bestaan is echter in alles voelbaar. In zijn weigering om zijn schoenen in de gymzaal uit te trekken, in zijn gedraal met het maken van sommen en zijn weigering om zichzelf te laten zien tijdens een les dramatische expressie.

Het mooie van de documentaire is dat de kinderen zich, ondanks de beperkte mogelijkheden van Kiet en haar pedagogisch niet altijd sterke beslissingen, in goede zin ontwikkelen. Haya die naast ondeugend ook verlegen van aard is, is trots op het diploma dat ze ontvangt omdat ze zich sociaal voorbeeldig ontwikkeld heeft, Leanne heeft grote vorderingen op taalgebied gemaakt, Jorj kent de tafel van vijf en doet aan het eind van het jaar enthousiast mee met de musical. Veel hebben ze te danken aan de grote inzet en de liefde van hun juf.  Het zou nog mooier zijn als er een goede onderwijsmethode zou zijn om nieuwkomers op te vangen. In de documentaire zijn aanzetten daartoe te zien die ontwikkeld worden door Kennisland.  

In het nagesprek met Daphne Bunskoek vertelt Petra Lataster-Czisch dat er iets moet gebeuren aan de nadelige gevolgen die de bestuurlijke decentralisatie voor het onderwijs in de regio heeft. Ik zou daar aan willen toevoegen dat het tijd wordt dat de klassen verkleind worden en dat het onderwijzend personeel uiteindelijk eens als volwaardig worden gezien en niet wordt lastig gevallen met bureaucratische rompslomp.  

Hier de trailer, hier de site van het programma met daarop ook een link naar het impact programma, bedoeld om het werken met nieuwkomers te ondersteunen, hier de site van Kennisland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten