Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 24 juni 2017

Eleanor Roosevelt, first lady of the world (2016), documentaire van Patrick Jeudy


Gekwetste vrouw laat niet met zich sollen

Eleanor Roosevelt (1864-1962) was de echtgenote van president Franklin D. Roosevelt die van 1933 tot 1945 leiding gaf aan de Verenigde Staten. De Franse documentairemaker Patrick Jeudy valt meteen met de deur in huis door op te merken dat haar man op het moment van overlijden van zijn maitresse was en dat Eleanor in de lange tijd dat de rouwstoet naar Washington kwam, alleen was met haar gedachten, Ze behield haar waardigheid behield maar wilde daarna alleen nog maar zichzelf zijn.

Vervolgens gaat Jeudy terug naar de vraag wat Eleanor Roosevelt voor vrouw was. In ieder geval was ze een nichtje van de eerdere president Theodore Roosevelt. Ze trouwde met haar neef in de tweede graad die in 1921 getroffen werd door polio, hetgeen nog niet het einde betekende van zijn politieke carrière. Franklin werd in 1928 gouverneur van New York en stelde zich in 1932 beschikbaar voor het presidentschap terwijl Eleanor hun vijf kinderen opvoedde en haar gehandicapte man bijstond. Sinds ze ontdekt had dat haar man er een liefje op na hield sliep ze niet meer bij hem.

Na de verkiezing tot president hield Franklin een rede waarin hij Eleanor niet eens noemde. Het Witte Huis beleefde ze als een keurslijf. Al gauw betrok ze een woning in de buurt waar ze met vriendinnen woonde. Adviseur Louis Howe stelde haar voor zelf ook een aandeel in de politiek op zich te nemen. Eleanor verkondigde haar feministische meningen, bezocht plaatsen in de V.S. om de resultaten van de New Deal in ogenschouw te nemen en zorgde ervoor dat Frances Perkins minister van Sociale Zaken werd en onder andere het recht voor vrouwen op een minimumloon invoerde.

De ontmoeting met journaliste Lorena Hickok leidde tot een intieme verhouding die in de pers breeduit gemeten werd en niet door iedereen werd gewaardeerd. De vrouwen maakten veel reizen samen, onder andere naar Porto Rico waar ze de armoede bestudeerden. Het zorgde ervoor dat Eleanor strijd voerde voor sociale rechtvaardigheid. In haar toespraken legde ze de nadruk op de waarden in het gezin en tegelijk sloot ze een overeenkomst met de eigenaar van een kledingzaak in New York waardoor ze een garderobe opbouwde. Met haar schoonmoeder kon ze slecht opschieten. Daarom was ze veel van huis.

Een dagelijkse column in de krant vanaf 1935 maakte haar heel populair. Ze gaf daarin ook adviezen. De dood van Howe betekende een grote aderlating voor haar. Edgar Hoover, hoofd van de FBI, kreeg meer invloed en hield haar dertig jaar lang scherp in de gaten omdat hij de macht van vrouwen als een bedreiging ervaarde. Eleanor zette zich in tegen het racisme en organiseerde een concert van de zwarte zangeres Marian Anderson voor het Lincoln Monument. Franklin wilde echter niet te veel concessies doen uit angst katholieke stemmers te verliezen.

In oorlogstijd begon Franklin aan zijn derde ambtstermijn. Eleanor was zo populair dat men een toespraak van haar wilde maar zij hield zich doof. Na de aanval op Pearl Harbor mengden de V.S. zich in de strijd. Eleanor ging in 1942 naar Londen om de Amerikaanse soldaten moed in te spreken. Omdat ze door Franklin niet meer werd gehoord, nam ze niet deel aan de verkiezingscampagne in 1944. Ze was jaloers op haar oudste dochter die haar vader naar Jalta begeleidde waar de wereldleiders over de toekomst van Europa beslisten. Na de verkiezing van Truman richtte Eleanor zich zeven jaar lang op de Verenigde Naties. Ze stond aan de basis van de Verklaring van de rechten van de mens in 1948 en de uitreiking van de Four Freedom Awards. Ze ontmoette Chroetsjov en bezocht China. In november 1962 werd ze begraven naast haar man.

Jeudy sluit af met de opmerking dat er nog veel onbekend is over haar leven. Zijn documentaire laat in ieder zien dat er in het verleden andere visies op de Amerikaanse maatschappij waren, die in een tijd met Trump haast ondenkbaar lijken.    oYiYor 

Hier de site van CPB films met daarop een synopsis en een teaser, hier mijn bespreking van de uitreiking van de Four Freedom Awards in 2014 in Middelburg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten