Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 17 juni 2017

Etgar Keret: based on a true story (2017), documentaire van Stephane Kaas


Verhalen als reclame voor het leven

De Israëlische schrijver, acteur en regisseur Etgar Keret (1967) is een meester op het gebied van verhalen en films die zich op het snijpunt van realiteit en fictie bewegen. Documentairemaker Stephane Kaas ging met zijn assistent Rutger Lemm bij hem op bezoek om te horen hoe hij aan zijn werkwijze gekomen is.

Het is nog een hele toer voor het tweetal om bij de schrijver in de buurt te komen. De grenswacht wil wel eens weten wat de Nederlanders bij Keret te zoeken hebben. Hun verzoek wordt verschillende keren afgewezen, tot ze besluiten maar gewoon eerlijk te zijn. Dat werpt een blik vooruit op Keret zelf die zijn verhalen zo naturel mogelijk houdt en zelfs soms de realiteit in zijn fictie afzwakt omdat het anders niet geloofwaardig overkomt.

In de documentaire horen we dat een zelfmoord van een vriend tijdens de dienstplicht zoveel indruk op Keret maakte, dat hij is gaan schrijven om zijn gevoelens daarover te verwerken en niet zelf ook in een negatieve spiraal terecht te komen. Het vertellen van verhalen was hem al met de paplepel ingegoten. Zijn moeder had in een concentratiekamp gezeten en vertelde voor het slapen gaan fantastische verhalen, zijn vader vertelde ruigere verhalen, maar de vijfjarige Etgar had geen enkele moeite met de inhoud die zich in bordelen en andere louche omgevingen afspeelde omdat de figuren erin heel menselijk waren. Zelf wil hij het als schrijver ook opnemen voor de mens.

Dat zijn verhalen bijzonder zijn blijkt al uit zijn voorstelling van de ontmoeting tussen zijn ouders, zestig jaar geleden. Zijn vader, een elektricien, hield erg van feesten, had op een avond een zigeunerorkestje uitgenodigd en was de laatste gast die de feestzaal verliet. Omdat hij nietsvermoedend buiten stond te plassen tegen de Franse ambassade werd hij ingerekend door de politie. Vanuit de politiewagen volgde hij een opstootje met het zigeunerorkestje. Hij zag een mooie vrouw, stapte uit de auto en begon een gesprek met haar maar werd opnieuw ingerekend en was blij dat de vrouw, Orna geheten de volgende dag contact met hem opnam. Het bleek dat zij hem meteen wilde kussen en dat hij het rustig aan wilde doen, maar hij wel gecharmeerd was van haar snelheid, tot hij van haar hoorde dat hij haar verkeerd begrepen had en dat zij gevraagd had of hij een taxi voor haar wilde bellen.

Zijn geboorte verliep dramatisch en ook voor die tijd gaven de doctoren weinig om zijn leven, vandaar dat Orna hem Etgar noemde, hetgeen uitdaging betekent. Het was voor hem een uitdaging om in leven te blijven. Zijn boezemvriend Uzi vertelt dat Etgar bang was voor de wereld en zich daarom verschool achter boeken. Zijn moeder had hem door haar verhalen geleerd om de wereld in dienst te stellen van zijn verbeelding. Hij begon zelf met schrijven na de dood van zijn vriend. Zijn broer was meteen gefascineerd door het verhaal Buizen, dat over een arbeider in een fabriek gaat die niet tevreden is met zijn werk en andersoortige buizen maakt waardoor hij in een wereld terecht komt waarin mensen leven die op een nieuwe manier zin aan hun bestaan proberen te geven. Door de reactie van zijn broer begreep Etgar dat een schrijver kan toveren en daardoor andere mensen aan het denken kan zetten. Verhalen zijn voor hem een manier om de chaotische werkelijkheid te bedwingen. Sterke emoties die hij niet kan delen kan hij in verhalen uitdrukken. Liegen staat bij hem ten doel om de waarheid te zeggen. Schrijven is een antwoord op de zinloosheid van het leven en een reclame ervoor.  

Hier de website van Stephane Kaas met daarop ook een trailer van Etgar Keret: based on a true story

Geen opmerkingen:

Een reactie posten