Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 5 juni 2017

Filmrecensie: Forever pure (2016), documentaire van Maya Zinshtein


Sterke schets van de samenhang tussen sport, politiek en racisme

De titel Forever pure van de jonge Israëlische filmmaakster Maya Zinshtein - met een Russische afkomst - slaat op een spandoek dat fanatieke supporters van de Israëlische voetbalclub Beitar Jerusalem F.C. tijdens trainingen en wedstrijden ophouden. Het wil zeggen dat men geen spelers van een ander ras in het eerste team duldt. Zinshtein laat zien wat er gebeurt als de steenrijke eigenaar van de club twee Tsjetsjenen aantrekt om het team te versterken. De wandaden van het legioen van Feyenoord zijn daarbij vergeleken niet noemenswaardig. De manier waarop in de openingsbeelden de spelersbus van Beitar wordt begeleid, doet het ergste vrezen.

Zinshtien is er bij aan het begin van het seizoen 2012 – 2013. Tijdens de trainingen is er al veel belangstelling van het legioen dat La Familia wordt genoemd. Beitar Jerusalem F.C. is meer dan een club. Het staat voor een rechtse cultuur, nauw verbonden met de rechtse, nationalistische politiek van Likud. Politici zoals Netanyahu recruteren hun aanhang onder de supporters van de voetbalclub, bezoeken de wedstrijden en laten zich erop voorstaan dat ze zelf ook supporter van de club zijn. In het vorige seizoen bungelde het team onderaan, maar dit jaar gaat het beter. Eigenaar Arcadi Gaydamak moet het ontgelden omdat hij weinig investeert in de club. Hij komt er eerlijk voor uit dat voetbal hem niet interesseert. Zijn bijdrage heeft een politiek doel, namelijk om burgemeester van Jeruzalem te worden. Dat hij door de Franse regering wordt gezocht voor een illegale wapendeal maakt zijn positie er niet beter op. Na het verliezen van de verkiezingen en verkeerde geldtransacties, organiseert hij een trip naar Tsjetsjenië om daar een wedstrijd te spelen tegen moslims. Zijn bedoeling is om twee spelers mee terug te nemen om te laten zien hoe sterk het racisme binnen de vereniging leeft. Voorzitter Itzik werd gebombardeerd met negatieve berichten toen het accoord naar buiten kwam.

Coach Cohen en de andere spelers proberen te leven met de nieuwe situatie, maar gemakkelijk is het niet. Ook voor de negentienjarige Jabo en de vier jaar oudere Zaur niet. Beledigingen en bedreigingen op Facebook zijn hun deel. Jabo wil terug naar huis, Zaur reageert laconiek en probeert er het beste van te maken. De moeder van Jabo, overigens een bijnaam omdat zijn echte naam in Israël niet uit te spreken was, komt naar hem toe en ziet met eigen ogen dat Jabo uitgejouwd wordt en later een rode kaart krijgt nadat hij werd aangevallen door een supporter. De Argentijn Dario begrijpt niets van het racistische gedrag, maar hij is een van de weinigen die dat opmerkt. Het gros van de teamleden houdt zich buiten de strijd die gaande is. De 21 jarige verdediger Ofor heeft familie in La Familia en heeft zijn loyaliteit duidelijk bij de laatsten liggen. Itzik krijgt politiebescherming.

Het legioen kiest voor een radicale weg door het team de rug toe te keren. Het stadion zit leeg tijdens de wedstrijden hetgeen het spel van Beitar niet ten goede komt. Er dreigt zelfs degradatie. Ofor wordt geschorst nadat hij zijn steun aan La Familia op twitter kenbaar heeft gemaakt. Brandstichting door een molotovcocktail die het clubhuis in de fik zet, verergert de toestand. In de laatste wedstrijd, nota bene tegen een Palestijnse club, wordt over degradatie beslist. De sfeer in en buiten het veld is hard, keihard. Beitar blijft door de 0-0 in de hoogste divisie spelen, maar er zijn veel verliezers. Cohen wordt ontslagen en Itzik vertrekt. Gaydamak verkoopt de club aan een ander en geeft zich aan in Frankrijk, Ofor wordt aanvoerder en de gematigde deel van de aanhang begint een nieuwe club. Voor Jabo en Zaur is het eens maar nooit meer, de eerste ging verder in de Tsjetsjeense competitie, de tweede in Polen.   
  
Hier een geschreven interview met Zinshtein over Forever pure.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten