Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 9 juni 2017

Recensie: Nachtwandeling (2017), Robert Welagen



Onderhoudend boek voor de juni maand

Juni is geloof ik de maand van het spannende boek. De boekverkoper van Athenaeum Haarlem moest, na mijn mislukte poging om Nacbtwandeling te zoeken onder de moderne literatuur, het nieuwste roman van Robert Welagen zelf ook opzoeken en haalde die bij de misdaadromans vandaan. Welagen schrijft, zoals het hoort in dit genre rechttoe rechtaan, al zijn er natuurlijk de nodige hobbels en frustraties die een inspecteur zich moet laten welgevallen. In Nachtwandeling wordt inspecteur Mudde bijgestaan door de jongere Kramer. Mudde, die aan het eind van zijn loopbaan zit, weet dat Kramer hem straks zal opvolgen. Tussen de twee heerst een aangename botsing van karakters, omdat Kramer nog de nodige ambitie heeft en Mudde het vuur niet meer uit de schoenen loopt. Hij zegt zelfs dat een oudere werknemer vooral met rust gelaten wil worden. Helaas zal dat in deze maatschappij een uitzondering zijn. Van alle kanten worden ouderen bedreigd in hun welzijn, omdat ze zich verder dienen te ontwikkelen, maar daar gaat deze roman verder niet op in.

Nachtwandeling gaat over de moord op een Nederlands schrijver die net een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen en vanuit het Amstelhotel terug loopt naar het goedkopere Ambassade Hotel, omdat de organisatie blijkbaar niet al veel geld heeft. De in de hoofdstad wonende auteurs slapen zelfs gewoon thuis. Winnaar, de 63 jarige Jacob van Herwijnen uit Bergen NH bereikt zijn slaapplaats echter nooit, want wordt dood gevonden in de Amstel, niet ver van Carré. De burgemeester vreest een aanslag. Mudde wordt tegen zijn zin op de zaak gezet, samen met Kramer.

Volgt een tamelijk traditioneel verhaal over de oplossing van een moord, zij het dat deze de inspecteur te maken krijgt met het literaire wereldje dat zoals andere hem wel bekende biotopen van haat en nijd aan elkaar hangt. De eerste verdachte is de ex van Van Herwijnen die het nodige te stellen had met haar man en helemaal niet blij dat hij in het prijswinnende boek hun relatie scherp fileerde. Daarnaast komen er ook andere verdachten in beeld, niet in de laatste plaats omdat er ingebroken wordt in het huis van Van Herwijnen en later wordt er ook nog iemand vermoord in een huis aan de Amstel, dicht bij de plek waar de eerste moord gepleegd is.

Een bezoek van Mudde en Kramer aan het huis van Van Herwijnen, nog voordat de inbreker langs is geweest, leidt tot een sleutel. Mudde heeft namelijk een fotootje van een jonge vrouw opgemerkt na de inbraak verdwenen is. Het valt niet mee om achter de identiteit van de jonge vrouw te komen die een rol speelt in het autobiografische boek dat Van Herwijnen op dat moment aan het schrijven was en dat Mudde leest nadat het van de computer is gehaald. Verdere verwijzingen naar de schrijver als leugenaar komen kort aan de orde, maar het blijft allemaal binnen de perken, net als de kritiek op het prijzenfestival in de literatuur.

De karakters van de hoofdpersonen Mudde en Kramer zijn sympathiek en menselijk. Zo kan Mudde er niet tegen dat Kramer in zijn auto op een appel kauwt. Ook beantwoordt hij een filosofische vraag van de uitgever van Van Herwijnen over de kwestie of het geluid van een vallende boom hoorbaar is als er geen mensen in de buurt zijn, nogal simpel. Mudde is iemand die met beide benen op de grond staat en kan het menselijk bestaan aardig relativeren. Het is leuk dat hij en Kramer allebei een ander spoor willen volgen, waarbij Mudde tenslotte aan het langste eind trekt. Een echte crimi is het boek niet. Daarvoor mist Welagen de geslepenheid van de moderne misdaadschrijver. Maar het verhaal is zeker onderhoudend, vooral in de maand juni als men zich even afwendt van het serieuzere literaire werk.

Hier mijn verslag van het gesprek dat Carolina La Galbo met Robert Welagen over Nachtwandeling had.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten