Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 12 juli 2017

Garnet’s gold (2014), documentaire van Ed Perkins


Het leven is niet over tot het voorbij is

Garnet’s gold vertelt het verhaal van de 58-jarige Garnet Frost, een bijzondere man uit Londen die twintig jaar geleden in de buurt van Loch Arkaig in de Schotse Hooglanden bijna om het leven kwam, daar een houten staf ontdekte die verband zou kunnen houden met een schip met goud dat daar in 1746 daar rondvoer en het goud dumpte dat bestemd was voor een prins die echter een slag verloren had. Frost wilde nog altijd eens naar de plek terug maar de zorg voor zijn bedlederige moeder verhinderde dat. Eerlijk vertelt Frost over zijn gewetensconflict, tot hij toch zich niet meer kan bedwingen en met een stel intimi naar Schotland reist om daar nog eens te gaan kijken of hij het goud kan vinden in de buurt van de plek waar de staf in de rotspartij stond.

De reis van Frost wordt op een spannende manier door Ed Perkins in beeld gebracht. We zien Frost in de pub terwijl hij een glas bier drinkt en meezingt met zijn kroegmaten. Hij heeft een oogje op de roodharige Gilly, die achter de piano zit, maar een langdurende verhouding is voor hem een brug te ver, net als eerder met zijn boezemvriendin Ann, die tenslotte kinderen met een andere man kreeg. Het feit dat zijn vader er met een buurvrouw vandoor ging toen hij drie maanden oud was, liet een groot gat in hem achter. Zijn moeder, die ooit haar medestudent Lucian Freud afwees is al bijna negentig jaar oud is maar nog jong van geest. Ze zegt dat haar zoon vroeger predikant of clown wilde worden. Zijn vriend Joe noemt hem een romantisch idealist. Frost zaagt met hem een kist waarmee hij een truc van Houdini kan doen. Hij wil ook gedachten kunnen lezen en door muren lopen.

Frost, die een mooie kop heeft en een fraaie snor, vertelt dat hij ooit naar de Highlands ging om te ontsnappen aan de drukte van de stad. Hij had weinig bij zich en dacht dat zijn kaart hoogtes aangaf in feet en niet in meters waardoor hij een smak maakte, in het water terecht kwam en met veel geluk gered werd door een langskomende zeeman. Om de reis nog eens te kunnen ondernemen leent hij geld van zijn moeder. Naast een landrover en een motorboot heeft hij de noodzakelijke apparatuur nodig, zoals een metaaldetector en een heliumballon met een camera om de plek terug te vinden waar hij ooit in het water lag.

De voorbereidingen gaan niet over rozen. Zijn moeder raakt in het ziekenhuis omdat ze in elkaar zakte, maar als ze weer thuis is, heeft Frost vervanging voor haar geregeld in de persoon van zijn vroegere vriendin Ann en gaat hij met Joe, een andere vriend en Gilly naar de prachtige natuur in Schotland. Ze verblijven in een huis en vandaar gaan ze met de terreinwagen naar het meer waar ze met de boot overheen varen terwijl de ballon aan een touw boven hen hangt. Als Frost eenmaal de plek gevonden heeft, gaat hij er een dag later alleen met een tentje op uit om de omgeving ervan op goud te onderzoeken. Gemakkelijk gaat de tocht niet. Frost zit onder de muggenbulten en krijgt te maken met regen, maar de wilde natuur en het gevoel dat hij leeft vergoeden veel.

Perkins spreekt, om de spanning vast te houden, met zijn vrienden en ook zijn moeder die zegt dat men met het ouder worden terugkijkt op het leven en de eigen plaats die men in de wereld heeft ingenomen en dat dit het ware goud is. Frost zelf declameert op haar negentigste verjaardag een gedicht dat hijzelf gemaakt heeft waarin de term ‘bijna’ centraal staat en eindigt met een geslaagde truc van Houdini waarin hij zich van zijn ketenen bevrijdt. Het slotlied Until the end door Liza Minelli en Wynton Marsalis sluit de documentaire mooi af. 

Hier de trailer, hier de site met daarop meer informatie, hier het nummer Until the end, hier de lyrics.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten