Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 19 juli 2017

Lita Cabellut - schoonheid boven alles (2017), documentaire van Marlies Huitink


Elk portret is een zelfportret

Marlies Huitink en Fred Jan van den Eerenbeemt maakten een mooi portret van de
Spaans Nederlandse kunstenares Lita Cabellut (Sarinena, 1961), die levensgrote schilderijen van mensen maakt op basis van een fresco techniek. Zelf zegt ze daarover dat zij door mensen te schilderen zichzelf probeert te vinden. Elk portret is daarom een zelfportret. Helaas zien we haar niet bezig tijdens het maken van zo’n portret.

Cabellut kiest de doeken die ze voor een tentoonstelling in Londen wil gebruiken. De aanwezige lijnen geven aan hoe het portret daar op komt te staan. Ze schildert graag underdogs zoals zijzelf. Ze bewondert Coco Chanel die het van arm meisje tot beroemdheid heeft gebracht. Ze schilderde haar als gewoon mens. Haar gereedschap brengt haar tot de kelders van het gevoel. Vakmanschap komt eerder bij het gevoel vandaan dan vanuit het denken. Ze wil niet steeds hetzelfde maken, maar zich blijven ontwikkelen. De grootheid van haar werk zit in het proces waar ze mee bezig is. Het is moeilijk puur en eerlijk te blijven.

Cabellut werd geboren in een dorp in de nabijheid van Barcelona en ging later ook naar de stad toe. De leefwijze van haar moeder als caféhoudster maakte dat ze haar kinderen niet kon onderhouden, zodat Lita met drie maanden naar haar grootouders in Barcelona ging. Haar vader heeft ze nooit gekend. Ze loopt rond op het plein in de stadswijk El Raval waar ze opgroeide. Dat was in de tijd van Franco een getto. Ze bestalen argeloze voorbijgangers en haalden tegen de schemering muntjes uit de fontein. In een restaurant kwam iedereen uit de wijk samen. Lita kreeg via de achterdeur wel eens eten mee en voelde zich dan vereerd. De lichtval in de wijk gebruikt ze nog steeds in haar werk.

Na de dood van haar oma ging Lita op haar achtste weer bij haar moeder wonen. De woning waarin ze met zijn zessen woonden was ook een werkplek. Lita vertelt dat er dingen gebeurden die niet goed waren voor de ogen van een kind. Ze wil er daarom ook snel vandaan. In een welgesteld pleeggezin beleefde ze een tweede geboorte. Haar pleegmoeder nam haar mee naar het Prado en toen wist Lita meteen wat ze in haar leven wilde. Ze deed in Nederland de Rietveldacademie en leerde daar experimenteel te schilderen. Ze vindt dat er daarnaast ook veel oefening nodig is om tot vrijheid te komen.

In opdracht van Buitenlandse Zaken maakte ze een expositie met Hollandse meesters in Mumbai. Een Nederlandse handelsmissie kwam daar op bezoek. Titel van de tentoonstelling die door Mark Rutte werd bezocht, is The black tulip. Die staat volgens haar symbool voor de onverzettelijkheid van de Hollanders, iets wat mooi in het straatje van Rutte past. De portretten zijn tijdloos. Eelco Brinkman stond model voor een portret van een man die kritisch de wereld in kijkt. Een godsdienstig leven legde het in die tijd af van de handel.

Lita loopt rond in de stad en herkent de armoe van vroeger. De weelderige natuur staat in scherp contrast met het leven dat daarin geleid wordt. Een jonge vrouw die in zichzelf loopt te praten heeft een manier gevonden om te overleven. Zelf is Lita graag in de natuur omdat die minder prikkels uitzendt en meer in contact brengt met het gevoel en de aarde.

Hier de Facebook pagina van de kunstenares, hier haar site met daarop nog meer werk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten