Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 28 augustus 2017

Filmrecensie: De surprise (2015), Mike van Diem


Volwassen Hollandse film met vele verrassende kanten

Het was al weer te lang geleden dat ik iets hoorde van Mike van Diem. Na zijn prachtige verfilming van Karakter van Bordewijk uit 1998, was het lang stil rond de getalenteerde regisseur, maar met De surprise is hij, net als Jan Decleir die dit keer een mooie bijrol als landopzichter op zich neemt, terug als nooit tevoren. Zowel het verhaal naar een verhaal van Belcampo en een scenario van Van Diem - over een jongeman die maar geen zelfmoord kan plegen en dan een andere uitweg vindt - als de vaart waarmee door Jeroen van Koningsbrugge en Georgina Verbaan gespeeld wordt, maken de film tot een bijna perfect geheel.

De surprise lijkt wel op het vervolg van Karakter, met opnieuw een Jacob. Deze woont met zijn adellijke moeder op een landgoed, dat aan Versailles doet denken, en luncht eens per week met haar. Het begin van de film is meteen ook het einde van de weduwe. Op de begrafenis wordt Jacob gevraagd of hij werkelijk zijn vermogen aan een goed doel wil overmaken, maar hij is stellig. In de scènes daarna zien we waarom. Hij probeert op allerlei manieren een eind aan zijn leven te maken maar slaagt daar maar niet in, net als hoofdpersoon Ove in de humoristische film Een man die Ove heet (2015).

Een nogal bizarre gebeurtenis, waarbij een man met zijn rolstoel uit een lijkwagen getild wordt en aan een rotskust gedumpt, zet Jacob aan tot actie. Naar aanleiding van een luciferdoosje met daarop de naam Elysium klopt hij aan bij het bedrijf dat zo heet en wordt door directeur Jones uitgenodigd om ook lid te worden van de club, die de leden op een discrete en persoonlijk op maat gemaakte manier naar de andere wereld helpt. Jacob kiest voor een verrassing en mag alvast een kist uitkiezen die naar zijn smaak is.

Tijdens het uitkiezen komt hij, hoewel klanten eigenlijk niet met elkaar mogen praten, in contact met Anne, een fellow traveller, die graag een op een hoger niveau wil leven en op deze etage niet uit de verf komt. De twee herkennen zich in elkaar en krijgen een steeds nauwer contact met elkaar, waardoor Jacob zich afvraagt of hij het landgoed eigenlijk wel moet verkopen. Na een vertrouwelijk gesprek met landopzichter Muller, dat ook over zijn teruggekeerde gevoelens gaan die hij na de dood van zijn verongelukte vader in de kast had gezet, zegt hij de verkoop af en probeert bij Jones voor elkaar te krijgen dat de reis wordt uitgesteld.

Het verzoek aan Jones luidt het actiegedeelte van de film in, waarbij Anne in het complot blijkt te zitten, maar toch ook gevoelens van liefde voor Jacob heeft. Het idee om samen met hem op het landgoed te wonen met een stal vol oude auto’s, spreekt haar zozeer aan dat ze de liefde de voorkeur geeft boven de loyaliteit aan haar louche familie. Directeur Jones die haar vader blijkt te zijn, haalt haar over om Jacob voor zijn bedrijf te winnen, dat in de toekomst alleen maar lucratiever zal worden. Ze krijgt zijn toestemming om met hem te trouwen als hij één opdracht vervult.

De surprise die inspeelt op het idee van een voltooid leven en zelfgekozen einde, dat ook al eens prachtig werd uitgewerkt in de roman De begeleider (2009) van Peter Drehmanns, is door de vele verrassingen een energieke, veelzijdige en volwassen Nederlandse film.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Een man die Ove heet, hier die van De begeleider.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten