Filmrecensie: The farewell party (2104), Tal Granit

Lichtvoetige film over een beladen onderwerp

Israëlische films staan bekend om een vervreemdend soort humor, zoals bijvoorbeeld The band’s visit (2007) waarin een Egyptisch fanfareorkest wordt  uitgenodigd om in Israël te komen optreden of Lebanon (2009), waarin de oorlog tussen Israël en Libanon gefilmd wordt vanuit een tank.  Tal Granit (Tel Aviv, 1969) voegt daar met zijn eerste lange speelfilm The farewell party, ook wel bekend als Mita Tova, een zwarte komedie over euthanasie aan toe, die net zo absurd als vermakelijk is.  

De film begint met de blik op de rug van hoofdpersoon Yehezkel, die, zoals we in het begin van de trailer zien, vanuit het bejaardenthuis waar hij en zijn dementerende vrouw Levana wonen, een intern telefoongesprek voert met de zieke Zelda en daarbij doet alsof hij God is en haar veel sterkte toewenst met haar behandelingen tegen kanker die ze moet ondergaan. Een verpleegster probeert hem het gesprek te laten beëindigen, maar moet later toch ook wel lachen als de vrouw terugbelt en zij antwoordt dat God even naar de wc is.

De aard van de film wordt meteen duidelijk tijdens een bezoek van Yehezkel en Levana aan hun ernstig zieke vriend Max Finkel, die hem vraagt asjeblieft een eind aan zijn lijden te maken. Hoewel Levana daar ernstig op tegen is, zoekt Yehezkel samen met Yana, de vrouw van Finkel, naar een oplossing. Omdat de in het tehuis wonende, homoseksuele dierenarts Daniel alleen een verdoving wil geven, ontwikkelt Yehezkel een machine die vervolgens het dodelijke medicijn toedient.   

Vanwege het feit dat Levana wordt opgenomen in het ziekenhuis, heeft Yehezkel geen tijd om aanwezig te zijn bij de euthanasie van Finkel en daardoor wordt de bijeenkomst uitgesteld. Omdat Levana na ontslag niet alleen kan blijven gaat ze met haar man mee naar Finkel, die een videoboodschap inspreekt waarin hij verklaart dat hij een eind aan zijn leven wil maken. Na de geslaagde actie rijdt Yehezkel veel te hard naar huis, waarop hij bekeurd dreigt te worden, maar de huilende Yana en Levana doen de agent besluiten de boete niet te geven.

Inmiddels zijn er anderen die lucht hebben gekregen van de actie en ook de hulp inroepen, zoals  Dubek die een doodzieke vrouw heeft en wanhopig is over haar lijden aan longkanker. Na de nodige twijfels en chantage besluit Yehezkel op hulp in te gaan. Op de terugweg rijdt hij weer heel hard omdat hij van zijn dochter Noa heeft gehoord dat er iets mis is met zijn vrouw. Hij krijgt een angstaanval als hij weer op de bon geslingerd dreigt te worden, maar dat eerste valt mee en ook Levana komt er nog met de schrammen vanaf. Als ze vervolgens echter bloot in de eetzaal verschijnt, wordt de toestand nijpender, hoewel Daniel en zijn homoseksuele vriend Rafi hun schouders erover ophalen. Ze gaan zelf op een avond naakt in een kas zitten, waarna Yehezkel, Levana en Yana zich bij hen voegen en veel plezier hebben, tot ze door de directrice daarop worden aangesproken. 

Vanwege de verslechtering van de toestand van Levana neemt  Yehezkel met haar een kijkje in een verpleeghuis, maar dat zien ze niet zitten. Als Yehezkel een boodschap aan het doen is, neemt Levana een overdosis, waarna Yehezkel haar nog net op tijd kan redden. Zijn eigen gemaakte machine biedt een uitkomst die voor hem en voor haar heel wat bevredigender is.

Tijdens de euthanasie van de vrouw van Dubek klinkt het prachtige lied Niemandsland ofwel Eretz Lahadam in het Ivriet.  

Hier de trailer van The farewell party, hier een recensie van Ezra Glinter in Forward, hier mijn bespreking van The band’s visit, hier die van Lebanon.