Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 28 oktober 2017

The wonderful kingdom of Papa Alaev (2016), documentaire van Tal Barda en Naom Pinchas


Knagen aan de hegemonie van een patriarch

De Israëlische documentairemakers Tal Barda (1983) en Naom Pinchas (1974) maakten een fascinerend portret van de muzikale familie Alaev uit Tadzjikistan die na het uiteenvallen van de Sovjet Unie uitweek naar Israël. Bijzonder is dat door enkele leden van de familie geknaagd wordt aan de strakke leiding van de ruim tachtigjarige Papa Alaev (zie foto), de stichter en de leider van de groep Allo Alaev. In de documentaire wordt niet zo heel veel uitgelegd maar de beelden tonen volgzaamheid en spanning, rebellie en bevrijding.

Tal Barda en Naom Pinchas beginnen met Ariel, een zoon van Papa, die vertelt dat hij op vierjarige leeftijd al trommel speelde. Zijn vader instrueerde hem tijdens een optreden waar hij moest gaan zitten, maar het was zo donker om hem heen dat Ariel de verkeerde kant op keek en zich pas na een hint omdraaide. Het publiek was begeesterd omdat men dacht dat het doorgestoken kaart was maar zo was het niet bedoeld. Het voorbeeld maakt wel duidelijk hoe sterk de invloed van Papa op zijn gezinsleden was. In al die jaren is dat niet veranderd, maar kleinzoon Zvika, zoon van Ada, een dochter van Papa en alleenstaande moeder, wil daar verandering in brengen.

Papa zelf speelt al vanaf zijn derde en is overal in de wereld geweest. De opzwepende Tadzjiekse muziek verovert gemakkelijk de harten van het publiek. De meeste leden passen zich gemakkelijk aan de leiding van Papa aan. De genoemde Ariel koopt op de markt precies de groenten en het fruit dat Papa wil hebben en schoondochter Malka kookt de pilav op de wijze zoals Papa aangeeft. Dochter Ada was niet te spreken over de gang van zaken en zocht na aankomst in Israël een baantje buiten de deur. Zvika vertelt dat zijn moeder eerder de traditionele ganun bespeelde en dat haar vader slecht te spreken was over de afvalligheid van zijn dochter. Volgens hem is muziek maken en optreden en kwestie van hard werken en veel oefenen. Zvika werd ingepalmd door zijn grootvader op het moment dat zijn moeder aan het werk was en raakte daarmee in een spagaat. Tijdens een feest ter gelegenheid van de 67ste verjaardag van Papa kwam de twist tussen Ada en hem duidelijk tot uiting.

Tijdens een zomertournee in Duitsland hebben de vrouw van Papa, Malka en Ada het rijk alleen. Ze spelen kaart en lachen over het feit dat de haan van zijn nest af is. Oma is heel wat toleranter dan haar man die zijn familie nog steeds geen enkel meebeslissingsrecht gunt. Als Zvika iets oppert over de liedkeuze moet hij meteen zijn mond houden, ook al is Papa duidelijk aan het eind van zijn latijn. Zvika denkt dat hij zijn eigen weg moet gaan om meer zeggenschap te krijgen over zijn leven, maar dan besluit zijn moeder mee te gaan doen op de ganun, al de repetities gaan nog buiten medeweten van Papa om. Zvika is zeer blij om weer herenigd te zijn met zijn moeder en regelt een uitvoering gedurende de 81ste verjaardag van Papa. De staatsgreep wordt duidelijk niet door zijn grootvader op prijs gesteld. Teleurgesteld sloft hij naar de deur. Ada is bezorgd maar haar moeder spreekt haar moed in. Het initiatief wordt gevolgd door een optreden met Ada erbij. Papa ligt op bed en heeft gezelschap van Avraham, een jong kleinkind. Het is duidelijk dat hij zich na zovele jaren heeft neergelegd bij de regime change.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten