Ouder stel komt samen tegen de bekrompen plattelandsgeest in
De naam van filmregisseur Ritesh Batra, die in 2013 The lunchbox ofwel Dabba maakte, moest garant staan voor de kwaliteit van Our souls at night, een film waaraan ook
twee gevestigde namen de hoofdrol spelen. De oudere Jane Fonda (1937) en Robert
Redford (1936) laten zien dat ze het acteren nog niet verleerd zijn, maar
hebben te maken met een wel erg steil Amerikaans onderwerp: de moeite die in de
samenleving bestaat als twee ouderen die hun partner verloren hebben, bij
elkaar kruipen om tenminste nog wat warmte aan elkaar te beleven. De hele film
blijft deze preoccupatie boven de film hangen die daardoor aan reikwijdte
verliest. Daartegen in te brengen valt dat Our
souls at night in de Mid West speelt, zoals het windmolentje boven de
graanvelden al meteen in het begin aangeeft. De mensen in Colorado zijn, zoals
we zien aan een tafel met mannen in een café, weinig tolerant om anderen, zoals
de weduwe Addie en weduwnaar Louis, een beetje geluk te gunnen. Anderzijds is
hun verzet ook weer niet zo heel groot. Later in de film lopen de twee over
straat terwijl ze constateren dat ze geen groot en zelfs geen klein nieuws meer
zijn.
Louis Waters kijkt om te beginnen vreemd op als zijn
overbuurvrouw Addie Moore opeens voor hem staat met het verzoek of hij het bed
met haar wil delen, niet voor de seks, maar om de eenzaamheid te verlichten.
Louis die helemaal verknoopt is met zijn eenzame bestaan, kan geen woord
uitbrengen, maar hij wil er wel over nadenken en belooft haar te bellen. Al
gauw loopt hij op een avond op de klanken van weifelende gitaarmuziek met een
papieren tasje met tandenborstel en pyjama via de achterkant van haar huis naar
binnen. Helaas heeft ze geen bier maar krijgt hij wijn en al gauw liggen ze
behoorlijk onwennig naast elkaar in bed. Louis lijkt niet zo’n prater en weet
ook niet goed wat hij met de situatie aan moet, zodat Addie zich al gauw
omdraait en in slaap valt. Het experiment is hiermee in geen geval mislukt. ’s
Anderendaags, zoals de Vlamingen zeggen, gaat hij met een biertje en een
heleboel vragen in zijn hoofd terug naar Addie, die weigert hem door de
achterdeur binnen te laten maar hem wel heel vriendelijk bij de voordeur
ontvangt. De volgende dag belt zijn dochter Holly heel bezorgd dat ze hem de
vorige avond niet te pakken kreeg, waarop hij zich met een smoes uit de
situatie redt. We horen in een volgend gesprek met Addie dat Louis tijdens zijn
huwelijk met Diane ooit een tijdje een relatie had met de Indiaanse Tamara, een
collega op zijn school, maar dat hij bij nader inzien toch weer terugging naar
zijn vrouw en dochter. Vandaar wellicht zijn gevoeligheid tegen Addie, maar die
zet hij wel opzij. Hun relatie wint aan diepgang als hij voorstelt om samen op
zondagmiddag in de stad te gaan lunchen.
Een kink in de kabel ontstaat als Gene, de zoon van Addie,
verschijnt met zijn zoontje Jamie, omdat zijn vrouw Beverley er vandoor is
gegaan. Deze boze witte man vraagt of Addie een tijdje voor Jamie kan zorgen,
waarop ook een goede band ontstaat tussen Jamie en Louis. Dat is weer tegen het
zere been van Gene die zijn moeder verwijt dat ze hem ooit de schuld gaf van de
dood van haar verongelukte dochter Connie. Addie is zich nooit zo bewust
geweest van zijn trauma en besluit bij hem in te trekken, waarop Louis die gaat
schilderen, toch nog zorgt dat ze hun idee van samenzijn gestalte kunnen geven.
Our souls at night
is gebaseerd op de gelijknamige en laatste roman van Kent Haruf (Pueblo, Col.
1943 – Salida, Col. 2014)) die meerdere romans schreef over de denkbeeldige
stad Holt in Colorado.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten