Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 23 december 2011

Jaaroverzicht Allerhande 2011


Beste lezers van dit blog,

Het jaar loopt rap naar het einde. Tijd voor een kleine terugblik. Ik ben ongeveer een jaar als blogger begonnen en merk dat mijn blog Allerhande en vooral literatuur in een jaar tijd steeds meer gelezen wordt. Dat is voor mij een belangrijke beweegreden om verder te gaan.

Met de bedoeling, zoals bovenaan mijn blog te lezen is, om te kijken waar zich nieuwe maatschappelijke initiatieven aandienen die ons uit het moeras kunnen trekken.

We hoeven over 2011 niet teleurgesteld te zijn. Wie had een jaar geleden kunnen denken dat de vakbond FNV zou worden opgedoekt om plaats te maken voor een andere organisatie, een nieuwe beweging zelfs? Wie had de Occupy beweging kunnen verzinnen? Ik was verrast dat de Madrilenen na de opstand in Egypte hun zorgen kenbaar maakten en had niet verwacht dat het nog verder zou gaan, dat de beweging zich steeds meer zou vertakken, tot aan mijn woonplaats Haarlem toe zelfs, waar ik onlangs nog tenten en pallets in een parkje zag staan. Hoewel dit soort spontane actie wellicht met de vorstperiode een zachte dood zal sterven, is de toon gezet en smaakt de bereidheid om samen een andere eerlijker, menselijker maatschappij tot stand te brengen naar meer. De actiebereid is groot en komt uit onverwachte hoek op gang, zoals de afgelopen weken in Rusland merkbaar was. Een paar dagen geleden werd de Russische blogger Navalny vrijgelaten, morgen spreekt hij een protestdemonstratie toe.

De hoeveelheid blogartikelen is langzaam toegenomen tot minimaal één per dag. Ik laat me leiden door mijn interesse. Ik recenseer boeken die ik niet op een andere plaats onderbreng, films die ik interessant vind, die soms tegenvallen, maar vaker mee. Op dit moment ben ik het beu om over economie te schrijven, omdat dat steeds maar hetzelfde is. Het is treurig te horen dat leidinggevenden, die er niets van gebakken hebben nog steeds met een gouden handdruk wegkomen en dat achttien bestuurders in de jeugdzorg meer dan de balkenendenorm verdienen. Genoeg geklaagd. De serie van Tegenlicht over Nederland op de tekentafel vond ik verfrissend. Ik moet nog steeds denken aan die biologische boer, Van Hootegem uit Zeeuws-Vlaanderen, die in Florida aan de Schelde betrokkenheid bij zijn bedrijf en zijn productie belangrijk vindt. Hij levert aan een verzorgingstehuis waar de leiding met hem meedenkt. Zo’n plaatselijke samenwerking biedt perspectief. De mensen weten weer wie ze zijn en eten gezond, de boeren krijgen een betere prijs, het landschap blijft intact. 

Hoe staat het met de relatie tussen de betere wereld en de literatuur? Ik ben geboeid door wat engagement in de literatuur genoemd wordt, maar het is een moeilijk onderwerp. Voorop staat voor mij vrijheid. Ik zou niet willen dat iemand zich in een keurslijf perst om iets maatschappelijks te schrijven, anderzijds vind ik de literatuur als kunstvorm zich met de toestand van onze maatschappij te verhouden heeft, maar misschien is zelfs dat laatste alweer te stellig, te onvrij. Ik zit al een tijdje aan te hikken tegen een artikel De vrijheid van de kunst, maar kom er niet echt aan toe. Bloggen is verslavend. Dat ging zelfs in het voorjaar ten koste van de kwaliteit van een roman, die ik probeerde te schrijven. Inmiddels heb ik in november in het kader van het Nanowrimo een opvolger geschreven, getiteld De konijntjes. Die wil ik in de eerste helft van 2012 uitwerkten om mee te kunnen dingen naar de derde Haarlemse debuutprijs.

Ik wens u allen een goed, gelukkig en strijdbaar 2012.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten